Verstandhouding met de vijand

[p. 49]

Genoeg geslapen

Binden zal ik je
aan mijn harde polsen
als een vlam:
jou, smart van te dienen
voor zotte dingen.
En rennen zal ik gaan
met geheven vuisten
tussen de huizen der mensen.

Wij hebben geslapen allen,
te lang geslapen.
Geslapen
in 't volle licht
zoals de sterren
bij volle dag.
Geslapen
onder lampen
half aangestoken,
verstard
in de zonnebrand
en tellend het getal
van onze haren
en ziende groeien
onze twintig nagels.

Wanneer toch zullen
de tuinen van de hemel
wortel schieten
in het vlees der mensen,
in 't leven der mensen,
in het huis der mensen?

[p. 50]

 

Men moet niet

 

tot zó lang slapen.

 

Open de oogleden:

 

met de vingers stevig

 

uiteengedrukt

 

als ze bezwijken willen,

 

totdat vermoeienis

 

totdat de kennis der dingen

 

ze rood maken rondom,

 

zoals die kringen om de maan

 

als de bliksem

 

tracht

 

't heelal te vierendelen.

(naar Alfonsina Storni, 1892-1938)