De dood van een regisseur

14 juni

Ik heb Ted praktisch de hele dag niet gezien. Hij is de stad in. Vanochtend heeft hij wat gebeld. Zelf wat gewerkt, naar de wasserette geweest. Naast de wasserette is een dierenwinkel. Buiten hing een papegaai in een kooi die ‘klootzak’ tegen mij riep, maar ook tegen een oude vrouw, een voorbij snuffelende hond, en twee agenten die gelijk met mij, hoewel aan de andere kant van de straat, de kooi passeerden.

[p. 34]

Vliegen

Het is bekend dat Charles als kleine jongen eens al slaapwandelend bijna uit het raam sprong in de veronderstelling dat hij een kraaienest aan het zoeken was... Veel later rapporteerde dokter Hobson dat Waterton ‘...het onrijpe en slecht verwerkte idee had gekregen dat het vliegen binnen zijn bereik lag.’ Op het laatste moment wist een onbekend gebleven voorbijganger (we zullen hem Patrick Campbell noemen) de Squire te bewegen het eerst vanaf een kleine verhoging te proberen, een poging die Waterton op niet meer dan een wat pijnlijke kennismaking met Moeder Aarde kwam te staan.

Spanje

‘Ik liep bijna tot middernacht door Cadiz, zonder een woord Spaans te kennen, vergeefs zoekend naar het huis van de Britse consul.’

‘Maar het Spaanse spreekwoord zegt ons “dat de mens wikt en God beschikt”, El hombre pone, y Dios dispone. Vaak eindigt een heldere glorieuze ochtendstond in een sombere zonsondergang.’

Dit alles naar aanleiding van een cholera-epidemie in Malaga, die de Squire niet vermocht te vellen.

Aderlaten

‘Sinds mijn vierentwintigste jaar ben ik meer dan honderdentien keer adergelaten, waarvan tachtig keer door mijn eigen hand.’

En, kan eraan toegevoegd worden, meestal met een zeer bot mes, tot de ontsteltenis van die super-Victoriaan, dokter Hobson, die Waterton wel eens van dat aderlaten wilde afhouden... to no avail. Geen wonder dat de Squire het hele jaar door in zijn landhuis grote vuren had branden. 's Zomers stonden ramen en deuren wijd open, maar de vuren brandden, zodat de lage bloeddruk van de Squire kunstmatig door het vuur werd gecompenseerd.

Niet alleen op zichzelf, maar ook op anderen, verrichtte de

[p. 35]

Squire deze operatie gaarne en zijn vreugde was groot toen hij van dokter Hobson een speciaal hiervoor bestemd mes cadeau kreeg.