Sjweitberg (onder ps. G. Rapaille)

[p. 105]

Auch d'r hartsjlaag van Sjweitberg sjtoekt waal ins. Dan sjleit 't mennigein op d'r aom. Vingt d'r eine vuer d'r angere ziéne toefel neet. Dan sjpraeke de ouge. De luppe sjweige. Dan is 't soms gewoon sjtil.

[p. 106]

José

- Wat deiste este veuls daste ongerworpe bis aan de krach van d'r maon? Este e gapend laok veuls. Gemis. Weg, vuerbiej, uever, jaomer mè waor. Este pien has van 't laeve. Omdaste wets dat 't noëts mië wie gister zal ziën. En este aeve neet mië - deftig gezag - relativere kins. Dan haop ich dat 't nog waor is dat ich häör kin ziën biej volle maon. Es 't waor is, zal ich 'r kinne ziën in enne witte koetsj. Mit witte paerdjes d'r vuer, klikklak. D'r Milkwaeg op en aaf, aeve pauze biej d'r Groëte Baer of wuert 't dits kiër d'r Kleine? Es 't nog waor is, zal ich häör kinne ziën. D'r haore zulle wappere in d'r wind, wie os de films dat liëre. Missjiens is 't neet waor. Wae zaet dat 't nog waor is, dae Milkwaeg? Dae belag zou ziën mit milkwitte plavuuze. Woëdurg daste 't geklabbatter good kins huere. Klikklak, klikklak. Wae zaet dat 't nog waor is? Missjiens huer ìch dat geklabbatter allein mer. Van die witte paerdjes, klikklak. In mien oëre, die nog gein rouw höbbe. Missjien zal ich gek aangekiëke waere es ich zègk: ‘Huer! Dao kump 't! Kiek, huer! Dao geit 't!’

Ich zal waal oetgelache waere. Ich zal waal gek aangekiëke waere. Omdaste huere neet kins ziën. Ongerworpe aan de krach van d'r maon. Tössje de sjterre zint dan dinger te ziën die dich genne hooft te geluive. Sjuus wie waste in de wolke zuus of op de tiëgele van de doesj. Wat zou ich 't dan druever höbbe? Wae zal mich geluive?

Gapend laok, gemis, weg, vuerbiej, jaomer mè waor. Wae de pien van 't laeve kint zal 't geluive. Wae de pien van 't laeve wilt kinne, zegk mer. En ich dink aeve: ‘Laot mich!’. Wat ich auch huer of ziën, druim of fantaseer. Laot mich! Tössje de sjterre sjeest sjiek en deftig miej gemis vuerbiej, mit wapperende haore, wie in de films. Witte koetsj, klikklak, de witte paerdjes. Laot mich, 't hulp missjiens e bietje. En aaf liëre geit neet mië. Al es kleine krauwel haolde ich e leef gezich oet 'n aoligsvlek op de sjtraot of oet 'n braatsj ros op enne ouwe kanjel, d'r greune aansjlaag op 'n mergelmoer. Dat waore mien ingele, de ingele van Bataille junior. Klein krauwele zint nog gein kunstenaers. Die ‘make’ zich leef gezichter, nog neet baeter weitend, en sjnappe pas väöl later dat 't waal nuedig waor.

Wat zitste wir te sjtaare, Zjèrke? Nieks. Laot mich. En gelökkig leete ze mich dek. ‘Laot 'm mer, dae zeukt wir dropreeme tössje de sjterre.’ Dropreem? Nieks. Soekersjpinne,

[p. 107]

negerzoene, ketjes, leef gezichter. Kwestie van oefene en sjnachs auch nao d'r hiëmel kieke, leefs zonger wolke. Meug van 't sjterre telle en dus mer get sjtaare. En dan inins zoogste 't wir, diene druim, dat leef gezich. ‘I need you, I want you!’ haopdeste dat ze zong. ‘Ich huer biej dich’, meindeste 'r te huere zinge. En mit dat leedje in de oëre zootste sjmurges in de zesde klas en kreegs dus ein gewatsjt omdaste d'r wir ins neet mit 't köpke biej waors. Leef gezichte zochste en vongste dao baove. Ziëker este 't gapend laok veuldes. Gemis. Este einzaam waors of mit zoë kingerverdreet neet oet de veut kaoms. Dién leef gezich liëk altied op 't häöre. De durfdes häör dan auch 'n waek langk neet aan te kieke. Bang dat 't dat aan dich zouw ziën. Dich missjien neet mië aan, mè oet zou lache. En op papierkes teikendeste get. Op papierkes sjreefste get mit hanepuet. En dan worpste 't weg. Bang dat hét 't zou vinge. Of de angere die toch al ziëker wiste dastich noëts get paraat zos make. Of de sjlikdes 't in. Bang daste oetgelache woërs. Bang dat d'r meister 't vong.

Wat zit je weer te staren, Bataille? Niets, meester. Wat zit je daar te verstoppen! Niets, meester. En dao gong alwir e papierke de kael aaf. Este häöre naam oetsjprooks kietelde de letters dien luppe. Meindeste soekersjpin, negerzoen of ketjes te preuve. Nog ins. Gans zach, dat 't geine hoërt. Este pien haws van 't laeve. Dat gapend laok veuldes. Gemis, weg, vuerbiej, jaomer mè waor. Gans zach, geine moch 't huere. Angesj woërste oetgelache. Häör leef gezich haoldeste ueveral oet. Este wir ins fantasere moos, móós, omdatste ongerworpe waors aan de krach van d'r maon. Es kleine krauwel al, wieste nog gaar neet wis dat druime allein sjnachs echt zint en 't daorom zoë is, dat in 't angere éch - este wir wakker mós ziën - zoë leef gezich flot verangere kos, of nog erger, neet weite zouw worom 't oetgeraekend vuer dich d'r zou motte ziën. Biej dich sjtil zou motte blieve sjtaon. Wae meinste daste bis? Laot mich.

Ongerworpe aan de krach van d'r maon? Da mot me missjien waal fantasere om d'r ganse kraom e bietje aan te kinne? Auch noe nog, lang geine krauwel mië? Wae wet? Wae zaet wat nog waor is?

Ongerworpe aan de krach van d'r maon, helpe druime verlees te drage. Ongerworpe aan de krach van d'r maon,

[p. 108]

helpe druime op nuujts te kinne haope. Wae zal 't weite? Nae, geine krauwel mië en toch kump dae sjterrehiëmel dek wie vazelf. Es me pien hat van 't laeve. Of dat gapend laok veult. Gemis. Weg, vuerbiej, uever, jaomer mè waor. Hiël erg waor. Dan haop ich dat wat ich ziën nog waor is. Neet gelaoge. Klikklak, kliklak... Want ich zal 't noe vuer ummer mit dat leef gezich motte doën, dao boave op d'r Milkwaeg... klikklak. De witte plavuuze op en aaf. Aeve pauze biej d'r Groëte of Kleine Baer. Vraog da mer gerös wat ich zit te sjtaare. Mien breefkes maogste röstig vinge, laes mer. En wae zin hat om mich oet te lache, deit mer.

D'r doëd is 'n zeipbel.

[voorkant schutblad-achterkant schutblad]

[binnenkant omgevouwen achterplat]