Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 155]

Ben J.M. van der Kleij

Verkeer

Je vaart op mij aan
ik ben niet te vouwen
als de brug in je ogen versplintert
lig ik naakt
- een torteloude man die
geloof en embryo als vet
op brood eet -
een afwezig lied te fluiten;

en nachten als een paard
als een vis
als ik
in het hooi in je melkhuid
rond je krioelend spelend haar
kus ik rozen om mijn gal te keren.

En jij steekt vruchten in mijn vaas,
bodemloze vrouw:
een gestalte van weke frambozengeur
een stem van gesmolten beton.

Zo kan ik je leven,
leef je mij
en een gedachte wordt schuimend vlees
naast en tussen ons
verschuivend sterrenbeeld.

*