Voor-reden tot den nieu-lustighen leser.
ICk wete seer wel Goedt-jonstighen Leser, datter veel (dit Boeck openende, ende den jnhouden van het Werck siende) niet en sullen aenghelockt worden, om den Loff der Schilder-Const met verstandt te aenmercken, uyt redenen datter veel Menschen vyandt van dese Const zijn, ende oock niet gheren hooren jemandts lof uyt sprecken, als door een jngheboren belgh-sucht ende hooverdy t'selve benijdende, sal my nochtans troosten met het Latijns spreeck-woordt seggende: Ars nullum habet jnimicum nisi jgnorantem, dat den onwetenden alleen vyandt vande Const is. Oft wel aldus: naer het segghen vanden gheleerden Sidonius Apollinaris: Qui non norunt artes, non mirantur artifices. Aenghesien dan, dat de edel vry Schilder-Const met groote wetenschap begaeft is, soo en ist my niet mogelijck gheweest achter te laten de selve Const met mijn Rijm-ghedicht te vercieren, besonderlijck overdacht hebbende datter stof ende materie ghenoegh is, om aende Poëtsche Lief-hebbers den lof der selver aenghename Const in't licht te brenghen. Want aenghemerckt dat eertijdts de Heydenen, jae de grootste Monarchen des wereldts de Schildry in sulcken weerden hielen, datse daer voor groote schatten gaven, ghelijck Alexander Magnus voor een Schildry aen Apelles gaf dry hondert Talenten: ende den Coninck Attalus kocht een Tafereelken (het welck den vermaerden Aristides geschildert hadde) voor hondert Talenten, doende elcke Talent (naer de opinie van Budeus, ende sommighe andere curieuse Lieden) ses hondert goude Croonen: boven dien soo was den voorseyden Attalus noch bedroeft dat hem een Schildry wert gheweyghert voor ses duysent Sisterces. Ende meer ander sulcken voorvallen souden connen by-ghebrocht worden, waert saken dat ick niet en hadde ghevreest den goet-willighen ende weet-lievenden
Auteursrechtvrij