Soo sietmen dat den Vorst allenskens sal verdwijnen
Die t'groen tapijtich cleedt van Flora had berooft
Des menschen lust verflauwt, en al t'ghewas ontlooft.
Matvta melckt haer borst en door haer dauws besproeysel
Besapt sy al het hout en brenght tot geurich groeysel:
Soo dat al watter leeft ghelijck verresen is
Soo haest de werme Lent in haer oudt wesen is.
Dit sien ick inde Const soo danich oock gheschieden
Daer Momvs en den Nydt (als vande pest) af vlieden
Schoon dat door hunnen haet de Const al dickwils lijt
Noyt wordt sy evenwel haer glans en luyster quijt,
Jae schoon haer edelheyt wordt somtijts eens bestreden
En van niet wetende Laet-dunckenaers vertreden:
Haer krachten sijn soo groot dat sy daer op noyt past
En acht den Nijdt niet meer als eenen hondt die bast.
Dit wordt ons door De Wit oogh-schijnelijck bewesen
Die inde Schilder-const ten hoochsten wordt ghepresen,
Daer hy sijn cloeck verstandt in't Landtschap blijcken doet
Dat menichmael verlicht den gheest en swaren moet.
Als hy de gulde Son, en aenghenaemen reghen
Van sijnen gheest door hulp van Godes milden seghen
Laet daelen op panneel, op doeck oft copre plaet
Waer op hy t'Landtschap maelt, dat als het leven staet.
Hier sietmen t'loof-rijck groen, aen alle canten wassen
Den malsen dons en lis weerschijnen inde plassen
De struyckxkens veil bemost als t'leven en Natuer,
Ghedommelt met Pinseel in d'eelheyt van Pictver.
Jae dat den Satir Pan Siringh saegh uyt ghetrocken
Jn't Landtschap vande Wit, sy sou hem weer verlocken.
Hy wert (dat is ghewis) weer op haer schoont verhit
Jae saegh voor t'leven aen, het Landtschap vande Wit.
[pagina 395]
[p. 395]
GASPAR DE WITTE, Peintre extreordinaire en grand et petit paysages et ruynes, tant en huyle, comme en detrempe grandement estimé pour leur rareté, aupre des grands Seigneurs et Amateurs de l'arte, il ast demeuré long-temps en Italie et France, etc. resident en Anvers ville de sa naisance. A. Goebou pinxit; Richard Collin sculpsit 1662.
Auteursrechtvrij
