Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

[p. 572]

Ghebedt.

DRij-eenich eeuwich Godt; fonteyn der soetigheden
Hert-Kender, Hemels licht, ontfanght mijn cleyn ghebeden

Die ons ghedachten weet, jae vanden Hemel siet

Den handel vanden Mensch en wat op d'Aert gheschiet,

Soo in mijn slap beschrijf wordt ydelheyt ghevonden
En rekent dat ô Heer! my naermaels voor gheen sonden,

Jck ken dat in my niet als boose kranckheyt is

Die voor U neder-knielt en bidt vergiffenis.

Ach! als ick overdenck de wercken van mijn daghen
Waer in ick my soo slecht heb tot de deught ghedraghen,

Soo berst het tranen nat met suchten uyt mijn oogh

En sien met droef berou naer U ô Godt om hoogh.

Dat U bermhertigheyt my wilt ghenadigh wesen
En door U bitter doodt mijn quaelen eens ghenesen,

Op dat mijn arme ziel in dijen lesten dach

(Als sy uyt t'lichaem scheydt) U eens aenschouwen mach.

O eenich Sondaers troost, ô Goddelijcke waerheyt
Die alle duysterheyt verdrijft door Uwe claerheyt,

Door wie de gulde Son het Aerdterijck bestraelt

Gheeft Jesv dat in my U grati neder-daelt,

Dan heb ick al veel meer als jemandt vande Menschen
Op d'Aerd' besitten can oft wat sy connen wenschen.

Vervremt ô Godt! mijn hert van ydel sotte waen

Dat ick door vrees van U gheen valscheyt toe en staen,

Oft laet gheen sondich quaet in mijn ghedachten dringhen
Die eeuwich mijne siel in't duyster mochten bringhen,

Jck eynd' dan inden Naem van U Almoghend' Heer

Al t'gen' ick heb ghedaen dat is tot Uwer Eer.

[p. 573]

 

U noyt volpresen Loff zy eeuwighlijck ghesonghen

 

Met soo veel Hemelsche en Werelijcke tonghen,

 

Als daer sijn druppelen en zanden inde Zee

 

Oft Voghels inde Locht, en alder-hande Vee,

 

En bladers op t'gheboompt, en granen inde velden

 

Want schoon men t'altemael by een te samen stelden

 

Jae noch soo veel daer by, ten waer al niet een sier

 

Want voor den Naem van Godt booght Hemel Aert en vier.

 

Die onse uren telt en d'eyndt weet van ons leven

 

Die t'sterf'lijck leven nempt en t'leven weer can gheven,

 

Versterckt my in't gheloof door Uwe segheningh

 

En laet haer kracht stets sijn mijn siels verteghening.

 

Op dat ick niet en mach als uwen Naem bedencken

 

Wanneer de bleecke doodt mijn leven eens sal krencken

 

Dat mijn benouwde siel met kennis en verstandt

 

Den uyt-ganck wachten mach en valt in Uwe handt.

 

Want t'is soo soeten doodt in uwen Naem te sterven

 

En soeter noch de hop' van t'Hemel-rijck te erven,

 

VVaer mede tot besluyt ick Heer op U betrouw,

 

En wasch mijn sonden aff met tranen van berouw.

EYNDE.

Fine Coronato Nobilitatur Opus.
Ad Maiorem Dei, Deiparaeque Gloriam.
Fert odia verum.

C. de Bie.