Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Het groot bescheurboek (1986)

Informatie terzijde

Titelpagina van Het groot bescheurboek
Afbeelding van Het groot bescheurboekToon afbeelding van titelpagina van Het groot bescheurboek

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (26.51 MB)

Scans (62.65 MB)

ebook (28.88 MB)

XML (1.51 MB)

tekstbestand






Genre

proza
non-fictie

Subgenre

non-fictie/geschiedenis/tijdsbeeld(en)


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Het groot bescheurboek

(1986)–Wim de Bie, Kees van Kooten–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders


Vorige Volgende
[pagina 347]
[p. 347]

[Credit-cards]

Scheurgang Polymorfe Leegteleer
Case-history Credit Cards

De dochter zegt: het ergste is nog dat je het voor je eigen ogen ziet gebeuren. En dat je dus machteloos staat. Ze leven als het ware in een andere wereld en je kunt ze niet meer bereiken. Je dringt niet meer tot ze door...

Dat klinkt alsof haar vader het slachtoffer werd van de Sekte, die hem hersenspoelde.

De moeder: zo kunt u het wel noemen ja. Het was zo'n lieve, rustige man meneer, vroeger. Hij werkte hard, maar zijn gezin kwam altijd op de eerste plaats.

De zoon zegt: het is allemaal begonnen toen hij lid werd van de Rotary Club. Hij was gepromoveerd, afdelingschef geworden, en toen vond hij dat dat moest; dat dat erbij hoorde, voor zijn status.

Nam hij toen zijn eerste Credit Card? Nee, dat kwam pas later. De dochter: vijf jaar terug had hij alleen nog maar Euro-cheques. Toen kreeg ik mijn zakgeld nog gewoon live, 's zaterdagsmiddags. In munten en biljetten. Te mad, was dat.

Dat neem ik die clubs nog het meeste kwalijk, zucht de moeder, een kranig getekende vrouw van rond de veertig, dat ze je in feite je man afnemen. Dat ze allerlei intieme dingen die er waren tussen mijn man en mij, dat ze die als het ware amputeren, uit je relatie losweken. Dat waren vroeger de gezelligste en warmste momenten meneer, wanneer mijn man mij het huishoudgeld gaf, op de eerste van de maand. Dan zaten we zo gezellig aan de keukentafel zijn salaris te verdelen, samen. Nee, dat komt nooit meer terug...

Dat is natuurlijk gelul mam! spuit de zoon op. De zoon spreekt Apple, Basic, Pascal en een klein beetje Engels. Je kunt pa niet kwalijk nemen dat we in het girale tijdperk leven.

Maar het is allemaal zo liefdeloos, houdt de moeder vol, zo'n overschrijving heeft geen hart! Ik haat ze, al die cheques en betaalpassen. Het is eigenlijk begonnen toen hij ook nog lid werd van de Lions, herinnert zich zijn dochter, die club van Lions International. Toen nam hij een Credit Card, van Diner's Club. In het begin gebruikte hij die nog met mate. Toen hebben we nog een keer ergens gegeten, met zijn vieren, en daar betaalde hij voor het eerst met zijn Credit Card.

Hij was zo trots als een aap, glimlacht de moeder, en ik had Eend, dat weet ik nog precies.

Volgens de zoon begon het toen bergafwaarts te gaan, met vader. Die eerste Credit Card legde de kiem voor een volkomen nieuwe mentaliteit. Is hij harder geworden? Gevoellozer?

Wij kijken de woonkamer rond en zien op de vernikkelde Barwagen, tussen twee zwaar kristallen Whisky-karaffen, een bladgouden replica van het Nefertite-kopje staan. Op de schoorsteen bewaakt een veertien centimeter hoge kopie van de buste van Toetanchamon een cassette vol splinternieuwe, met de beeldenaar van een dozijn Romeinse Keizers beslagen Oude Munten. Goud. Naast de haard hangt, boven het authentiek vroeg-Tunesiese Kamelenbankje, een enorme, achttien karaats gouden Barometer, zoals die werd gebruikt op de zeilschepen van de Verenigde Oostindische Compagnie (1602-1798). Met olieverf op linnen geschilderde reprodukties van Manet, Gauguin en Lautrec sieren de wanden.

De dochter: nee, harder niet. Wel afweziger. Hij was er nog wel, maar toch ook weer niet, tegelijkertijd. Ergens was hij altijd afwezig, de laatste jaren. Hij ontwikkelde een hele andere levensstijl, leefde in een schijnwereld.

Zouden ze het een verslaving willen noemen?

De zoon vindt van wel. Ze hebben steeds meer nodig. Eén Credit Card is niet genoeg meer. Dus nam hij American Express erbij. En wanneer hij ergens op een winkeldeur zo'n sticker zag zitten, dat je binnen kon betalen met je American Express Card, dan was hij verkocht. Dan moést hij iets kopen. De afrekening kwam toch pas weken later. Zo was vader voortdurend voor zichzelf op de vlucht.

Wanneer liep het spaak?

De dochter: eerst hadden we niks in de gaten, vonden wij het ook wel leuk, sukkels die we waren! We zagen niet welke macht ze over hem hadden gekregen, met die cards. Op het laatst ging hij op alle aanbiedingen in, die ze bij hun afrekeningen sluiten. Vind je die dingen nou echt mooi pa? vroeg ik dan. Ja, dat vond hij mooi zei hij; met Engelse Veldbloemmotieven handbeschilderde Meissner peper- en zoutvaatjes door de Eeuwen heen. En later zouden we hem dankbaar zijn, want dan was alles tien keer zoveel waard geworden. Enfin, u ziet het wel. En ze gebaart moedeloos de kamer rond. Die als een heuse kopie van de enige echte Eiffeltoren in Sterling zilver uitgevoerde Rookpoot, was ons nog niet opgevallen.

De moeder drukt er haar zoveelste sigaret in uit en zegt: na twee jaar moest de hypotheek op dit huis worden verhoogd om zijn Credit Card-aankopen te kunnen blijven betalen...De persoonlijkheid van de vader deformeerde tot een staat van volslagen afhankelijkheid.

‘Zonder mijn Credit Card ben ik nergens’ en ‘Mijn Credit Cards geven mij het gevoel dat ik ergens bij hoor’. Dat klinkt nogal sektaries, vinden wij. De moeder: maar dat zei ik u toch? Het is een Sekte. Ze prediken het goede leven en dat je moet genieten van mooie, dure dingen en lekker eten. De hele slaapkamer ligt vol speciale Wijnaanbiedingen, exclusief voor Card-houders. Maar volgens mij zit er bij al die clubs dus iemand aan de top die het alleen maar te doen is om het Geld!

De oudejaarsnacht. Een kerstboom hadden ze niet in huis en oliebollen homaar. Dat zijn dingen die je kontant moet betalen, zegt de zoon, en daar deed hij niet meer aan. Kontant was beneden zijn stand. Dus daar zaten we. Moesten we zo het nieuwe jaar in? Toen heeft de dochter, met de heggeschaar, vaders Credit Cards verknipt. Allemaal. Een voor een. Vroeg de vader per expresse een nieuwe Card aan, onderging die hetzelfde lot. Drie, vier keer. Voor zijn eigen bestwil. Tot hij geroyeerd werd, wegens veelvuldig verlies. Door Diner's, door American Express, tenslotte zelfs door Barclay's.

De moeder: dat waren vreselijke scènes. Huilbuien, scheldpartijen.

‘Nu hoor ik nergens meer bij!’ riep hij op het laatst. ‘Jawel’, zei ik toen, ‘nu hoor je weer bij óns...’.

En het werkte.

De zoon: hij zit nu precies twee weken zonder. Je moet ze ontzettend goed begeleiden in dat afkicken. Niks meer zelf laten betalen, in het begin. Altijd zorgen dat hij een volle tank benzine heeft, dat zijn abonnementen gewoon doorlopen. Als ze iets

[pagina 348]
[p. 348]

nodig hebben, kleren of zo, moet je iemand met hen meesturen. Dan geef je ze na een week eens voorzichtig een briefje van tien gulden mee, gewoon de straat op.

En dan langzaam geef je ze wat meer zakgeld. U moet het zo zien dat kontant geld zich tot de Credit Cards verhoudt als Methadon tot Heroïne, vult de dochter aan.

Van die eerste tien gulden nam hij een bosje narcissen voor mij mee, herinnert de moeder zich vertederd. Gedachteloos draait ze kringetjes met een porseleinen asbakje uit de reeks Beroemde Courtisanes op originele Wedgwood Asbakjes.

Wij zeggen dat wij hen bewonderen, als gezin. En dat wij hen sterkte wensen. En moge hun aanpak tot voorbeeld strekken van vergelijkbare, ontwortelde families in Nederland en België.

Bij het opstaan rolt er wat kleingeld uit onze zakken op een handgeknoopt Tapijt der Originele Berbers.

Er wordt om gevochten.

Scheurgang Laat-moderne Gezelligheid
Passief drinken

Passief Roken? Prima! Prima dat hier steeds meer aan en tegen wordt gedaan, want de Roker pleegt inbreuk op de privacy en de gezondheid van de Niet-Roker, die ongevraagd van de kwalijke tabaksdampen mag mee ‘genieten’!

Maar de Passieve Drinker? Hoe staat het daar mee? Te weinig wordt zijn evenzeer benarde situatie erkend. Amerikaanse metingen hebben aangetoond dat hij, gedurende slechts drie minuten praten met een alcoholgebruikende gesprekspartner, een promillage van 0,018% inademt! En dat is dan nog maar het topje van de kegel! Na een half uur ‘gezellig’ babbelen met een stevige drinker, is het alcoholgehalte van de geheelonthouder al opgelopen tot 0,14%, terwijl in de gevallen van verminderde weerstandsvermogens (Niet-Drinkers zijn dikwijls Wel-Rokers) na een uur de eerste benevelingsverschijnselen werden geconstateerd...

Daar mogen de Drinkers best eens rekening mee houden! Ik zou willen voorstellen dat het Drinkers in openbare ruimten en bij recepties in principe verboden wordt het woord te richten tot een Niet-Drinker. Wil de Drinker, die door zijn alcohol-gebruik nu eenmaal een verhoogde mededeelzaamheidsgraad zal vertonen, toch met alle geweld een praatje beginnen, laat hij (of zij!) dit dan bij voorkeur met afgewend hoofd doen.

Drinkers die meer dan zeven glazen alchohol hebben gebruikt, zouden verplicht moeten worden het woord nog uitsluitend tot de muur te richten.

Ik meende hier even melding van te moeten maken. Wellicht kan dit probleem als thema dienen voor het Studium Generale van uw overigens voortreffelijke Scheurgang Laat-moderne Gezelligheid.

 

Fr. Seghers,
part-time Pastor.

Scheurgang brutaalkunde
Praktijktest Toeteren

Als zij weggaan, toeteren ze, die twee.

Staan wij in de deuropening, stappen zij in hun auto, rijden ze weg, toeteren ze!

Die toeteren dus, als ze wegrijden.

Een uur, twee uur, half drie 's nachts: toet toet toet.

Gaan er twee weg!

Hard optrekken en dan gedag toeteren. Nooit toeteren ze als ze nog stil staan, nee, altijd onder het wegrijden; dan durven ze pas te toeteren.

 

Maar wij zitten met de buren, als ze weg zijn. Buren worden wakker, ramen gaan omhoog.

Moet dat zo hard? Kan dat niet een beetje minder? Hier slapen namelijk mensen!

Moeten wij het hen vragen, of zij voortaan bij het afscheid niet meer willen toeteren?

Is ook weer zo cru. Want ze menen het goed, met hun getoeter.

 

Het beste is om, als wij de volgende keer bij hen zijn geweest, nog veel harder te toeteren, bij het weggaan. Tien, twintig keer.

Toet toet toet toet toet! Dat zijn er dan nog maar vijf: kunt u nagaan hoe dat 's nachts zal klinken, in dat woonerf. Misschien dat ze het dan een keer begrijpen. Wie niet voelen wil, die moet maar horen!

Scheurgang Laat-moderne Gezelligheid



illustratie

[pagina 349]
[p. 349]

Scheurgang Verbazing
Eindopname Cursistenprofiel

1.Bent u graag verbaasd?
□ja, heel graag
□nee, ben liever niet verbaasd
2.Hoe verbaasd bent u gemiddeld?
□?
□??
□???!!!
□??£!??$x?!??%?
3.Bent u niet verbaasd dat dit vraag 4 is?
□ja, zeer verbaasd
□nee, was mij niet opgevallen
4.Als de vorige vraag niet vraag 4 was, zou het u dan verbaz als dit vraag 4 was?
□nee, niet in het minst
□ik dacht dat dit vraag 3 was
□ik dacht dat de vorige vraag vraag 3 was
5.Dit is dus vraag 5. Zou het u verbazen als wij deze vraag vraag 6 noemden?
□ja, zonder meer
□nee, ik verbaas mij nergens meer over
6.Verbaast het u dat het vraagteken in het Spaans ondersteboven voorkomt?
□ja
□nee
□alleen als ik het zie
7.Zoja: hoe verbaast u zich dan?
□in het spaans
□gewoon in het nederlands
9.Verbaast het u niet dat wij nu vervolgen met vraag 9?
□ja, niet
□nee, wel
□kan niet schelen
10.Waar en wanneer bent u om uzelf het meest verbaasd?
□na het opstaan
□op het strand
□in het bad
□in mijn bed
□op het sportveld
□op de dansvloer
□aan tafel
11.Waar bent u, met betrekking tot uzelf, het meest verbaasd om?
□dat ik getrouwd ben
□dat ik niet getrouwd ben
□dat ik nog werk heb
□dat ik nog in leven ben
□dat ik nog niet gek ben
12.Wie zoudt u het liefst verbazen?
□mijn partner
□de Koningin
□Het Concertgebouworkest
□de Ajax-selectie
□de FIOD
□mijzelf

Toestel (I)



illustratie

‘Nou, Giep had het toestel dus op Sinterklaasavond nog helemaal in elkaar gezet en op zolder geïnstalleerd. De volgende morgen, toen Giep naar z'n werk was, ik natuurlijk meteen proberen. Hup op de Backswing. En ik moet zeggen: de eerste tien minuten waren heerlijk. Die moeheid, waarmee ik 's ochtends altijd opsta, voelde ik inderdaad uit mijn benen wegtrekken. Het bloed bruist door je hoofd en je krijgt overal zin in.

Maar dan begint het bij je slapen te kloppen en moet je wel weer in een verticale positie. Wist ik niet meer hoe ik terug moest! Vergeten de gebruiksaanwijzing te lezen...

Heb ik moeten wachten tot Giep kwart over vijf thuiskwam. Hij schrok zich rot van mijn paarse hoofd. Ik zie nog elke nacht ballen, flitsen en explosies achter mijn ogen.’


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken