Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

Scheurgang uitwendige ervaringsleer
De cursus Middelleeuwen

Nu de Middeleeuwen zich in een nog voortdurend toenemende belangstelling mogen verheugen, lijkt uw SOSU de tijd gekomen om ook de Middelleeuwen eens wat nader te bezien, temeer daar het Ornamentale Gebruik van de Koning der Dieren nog voortdurend Ostentatiever wordt.

De Leeuw als Middel dus, een middel dat Status wil suggereren. Mijn Rijk, mijn Huis wordt bewaakt door de Verscheurendste der Digren; u bent gewaarschuwd!

Maar ook hier moeten wij weer constateren hoe de Beschaving is afgegeleden tot een lachwekkend residu van haar oorspronkelijke grootheid: er gaapt een gigantiese, tragiese kloof tussen de Leeuwen van de Leeuwenpoort die rond 1250 voor Christus toegang gaf tot de burcht van Agamemnon's Mycene en de gipsen leeuwtjes waarmee wij hier dhr. Gé van Genis de Kwantum Hallen zien verlaten, op weg naar zijn Paleis; gevestigd in de Pippelingstraat, op nummer 22.

- Ons adres is Pippelingstraat 22 en dat kan niet missen: je loopt gewoon door tot je, rechts, tenminste als je van de kant van de Tomatenstraat komt, een oprijlaan ziet, met twee witte Leeuwen. Wij zijn het enige huis met Leeuwen voor de deur namelijk.

[p. 370]

Pippelingstraat 22

- Maar als er nou vanavond als jullie weg zijn een Inbreker komt, mam?

- Ach welnee,-malle meid! Die durft niet langs onze Leeuwen, een Inbreker?

Tomatenstraat 60.

- Liever één Leeuw waar de visite U tegen zegt, dan twee van die miezerige, slecht afgegoten hompjes van Leeuwen. Kennen jullie die mensen van Van Genis in de Pippelingstraat?

Dat bedoel ik dus. Die hebben dan wel pontificaal twee leeuwen staan, maar die zien er dus niet uit, als zodanig. Dat is zo'n huis geworden waarbij je aan die leeuwen al ziet dat er binnen altijd Vieux wordt gedronken, in plaats van cognac.

Wie trouwens nog een advocaatje?

Petuniastraat 36 en 34.

- Zij van hiernaast wilden dus altijd ook al twee Leeuwen, maar dan had je er dus vier gekregen, met onderling te weinig tussenruimte, waardoor ze als Leeuw veel minder mooi zouden zijn uitgekomen, dus toen hebben we ieder één Leeuw genomen, die we ook zelf bijhouden; al moet ik zeggen dat wij de onze vaker schoonmaken dat zij van 36 dus met hun Leeuw doen, maar alla.

- Oorspronkelijk hadden we ze aan de weg staan, op de zuilen van het hek, maar toen zijn hun koppen er zeker vijf, zes keer afgeslagen door de dorpsjeugd, dus toen hebben we ze naar binnen gehaald, vlak naast de deur. En onze Dog houdt vanaf de eerste verdieping in de gaten dat er niemand aanzit, de hele dag. We hoeven maar te roepen: Bonzo! De Leeuwen! en hij is al beneden.

[p. 371]

- Wist je dat niet? Hij heeft al zijn geld in WO II verdiend, aan de Mof. Tot voor een paar jaar stond er op elk van die zuilen nog een Adelaar, maar nou dus die twee Leeuwen. Ze schijnen er ook nog regelmatig bijeenkomsten te houden, zogenaamd om een verjaardag te vieren maar dan moet je maar niet vragen de verjaardag van wie ze dan vieren! En dan is het de hele avond allenig Duits, wat je hoort zingen. En dan 's nachts om een uur of drie komt er vaak nog een waggelend ploegje heren de deur uit, om te gaan folderen, noemen ze dat.

- Het was een fout van de Aannemer, maar weet je wat die twee jongens wegen? Dat is achtenhalve ton de Leeuw! Dus nou laat ik ze maar zo, maar ze hadden dus andersom gemoeten, wat veel gezelliger gestaan zou hebben, stijlvoller ook. Ze maken d'r nou zo'n paranoïde situatie van hè, van de entrée als geheel. We kijken elkaar regelmatig aan dat we zeggen wat jammer toch dat onze Leeuwen elkaar niet aankijken.

- Wij waren dus met vakantie en toen we terugkwamen blijkt de aannemer, die boerehufter, ze dus andersom te hebben neergezet, onze Leeuwen! Niks meer aan te doen. Het was mijn bedoeling dat die linker naar rechts zou kijken, zo de Pippelingstraat in, en de rechter dan strak naar links, naar de Tomatenstraat, als het ware minachtend, koninklijk, naar de lullige leeuwtjes die ze daar op hun tuinhekje hebben staan. Maar ja, je kunt niet alles hebben zeg ik maar.

- Nee, dat is een misverstand wat wel vaker opduikt en ik vind het bijzonder vervelend en brutaal dat u hiermee zondagochtend om negen uur aan mijn deur komt bellen, want dat gedonder heb ik elk weekend met dagjesmensen die hier gewoon huptwee binnenstiefelen om te vragen of de linker Leeuw aan de kop van mijn oprijlaan Trees heet.

Nee meneer! Die Leeuw heet geen Trees! Dit is het Landgoed Treeswijck en dat heb ik zo genoemd naar mijn eerste vrouw, die dertig jaar jonger was dan ik en er vandoor is gegaan met een Italiaanse Dompteur. En de rechter Leeuw heet dus ook geen Wijck, als u dat soms dacht.