Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Het groot bescheurboek (1986)

Informatie terzijde

Titelpagina van Het groot bescheurboek
Afbeelding van Het groot bescheurboekToon afbeelding van titelpagina van Het groot bescheurboek

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (26.51 MB)

Scans (62.65 MB)

ebook (28.88 MB)

XML (1.51 MB)

tekstbestand






Genre

proza
non-fictie

Subgenre

non-fictie/geschiedenis/tijdsbeeld(en)


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Het groot bescheurboek

(1986)–Wim de Bie, Kees van Kooten–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders


Vorige Volgende
[pagina 375]
[p. 375]

Aantallen van onbegrip

Het gaat fantastisch in mijn nieuwe kamer, dank u!

Alle kleuren kloppen, binnen het gemeubelte houden strakte en zorgeloosheid elkander keurig in balans, de verlichting is romanties en toch zakelijk, er is goddank nog niks vlekkelijks gebeurd met de nieuwe, tedergele vaste vloerbedekking en alles ruikt nog schilderfris want aan roken zou ik hier niet opnieuw beginnen, was de afspraak. Dat doe ik dus op de gang. Er staat een asbak op de richel van de ombouw, bovenaan de trap en voor ik opnieuw mijn heerlijke inspirerende kamer betreed, poets ik eerst mijn tanden. Er hangt hier ook een oude wastafel waar een groot en schoon stuk zeep op ligt, de merkletters nog niet weggewassen en daar reinig ik ieder uur mijn schrijfhand mee. Over de beide draagspijlen aan de onderzijde van het wasbassin hangen twee dezelfde, lichtbruine handdoeken die ik na gebruik goed uitklop op mijn balkonnetje om ze dan, netjes opgevouwen, weer precies zo terug te hangen.

Er zit een balkonnetje aan mijn kamer vast; had ik dat al verteld? Ik heb er al een paar maal op gezeten, in een ligstoel met mijn jas aan, om wat gedichten te lezen. Ideaal!

Eindelijk kan ik ook mijn kinderen weer eens fatsoenlijk te woord staan, hier. In de vorige, mij boven het hoofd gegroeide bende, kwam er niets van een goed gesprek. Waar hadden ze trouwens moeten zitten? Op alle stoelen lagen achterstallige stapels. Overal afblijven! riep ik, nog voor ze binnenstapten; Nergens aankomen! Alles laten liggen zo! Op het laatst durfde er niemand meer bij mij langs te komen en omdat ik, bij wijze van troost tegen de troep, 's avonds op mijn kamer zoveel rookte en dronk dat mijn roes me de volgende morgen, wanneer zij alweer op weg naar school waren, nog stevig tussen de lakens hield geplakt, zag ik mijn kinderen alleen nog maar aan het diner.

Hoe het op school met ze ging wist ik van hun rapporten, die ik voor Gezien tekende, zodat niet alle karweitjes hier in huis op de schouders van mijn vrouw neerkomen, maar waar ze mee bezig waren wist ik allang niet meer. Daarom staat er naast mijn werktafel een tweede stoel waarop zij ieder, elke dag, een kwartiertje moeten komen zitten om mij te laten zien wat ze voor huiswerk hebben. Dat is beangstigend veel en moeilijk. De leerstof blijkt, in dertig jaar tijd, duizelingwekkend veranderd. Het Latijn van mijn zoon is goddank in grote trekken gelijk gebleven aan dat van mij, al spreken ze het tegenwoordig heel anders uit, maar van Wiskunde, toendertijd al goed voor steigerende nachtmerries, begrijp ik nu werkelijk geen iota meer. Een niet te vatten rebus van volslagen onbekende tekens en symbolen gaapt mij aan.



illustratie

Nul komma nul hebben ze aan me bij de exacte wetenschappen; mijn studiesteun blijft beperkt tot het overhoren van Frans, Engels, Nederlands, Geschiedenis en Aardrijkskunde. Vlak de veranderingen binnen dit laatste vak trouwens ook niet uit!



illustratie

Nu is dit nog een kwestie van doodgewoon stampen en dan doe ik ze voor hoe dat moet met mijn bril op en mijn vingers in mijn oren, maar wanneer je voortdurend blijft stuiten op feiten en begrippen die je nog van vroeger in je hoofd had en waar volgens jou niet aan viel te tornen maar die bij de een of andere onderwijsherziening kennelijk opnieuw gedefinieerd zijn - hetzij op grond van door recent onderzoek verkregen nieuwe inzichten, hetzij om het minder begaafde kind te behoeden voor kansarmoede - begint de bodem langzaam uit je hersenpan te zakken.

Zo las ik gisteren in het leerboek Functioneel Nederlands, van W. Taks, H. Jongsma en M. Heynis:



illustratie

- Daar staat een fout in, zei ik.

- Daar heb je hem weer, zei mijn zoon; hij weet het weer beter.

- Inderdaad, zei ik bits. In het eerste zinnetje. Dat moet zijn: hier volgt een aantal voorbeelden. Hier volgen een aantal voorbeelden is absoluut fout!

- Dus jij weet het in je eentje beter dan die drie mannen die samen dat boek hebben geschreven? En hij kijkt uit het raam. Hij ziet mijn ligstoel staan, op het balkon.

- Het werkwoord moet in het enkelvoud, zeg ik bijna spinnend van mijn gonzende gelijk; het werkwoord slaat op aantal en dat is een enkelvoudig woord. Enkelvoud. Die fout wordt steeds vaker gemaakt.

Een aantal mannen hebben, een aantal jaren zullen, een aantal vaders weten. Hoor je overal, lees je in alle kranten. Maar het is

[pagina 376]
[p. 376]

natuurlijk te gek dat zo'n fout nota bene in je Nederlandse Leerboek staat! Dat ze dat geen van drieën gezien hebben! Taks niet. Jongsma niet en Heynis heeft dus ook zitten slapen. Ik vind het een grof schandaal!

Maar nee hoor: ik moest hem niet in de war maken en hij onthield het zoals het in zijn boek stond. En overhoor mijn Frans nou maar even, want ik moet om half zeven trainen. Hij overhandigt zijn Franse boek en ik geloof mijn ogen niet wanneer ik lees:

illustratie

In wassende verbijstering laat ik Bleu, Blanc et Rouge Deel 1 zakken.

- Dat is niet te geloven! roep ik. Weer een kapitale fout!

- Godallemachtig, zucht mijn zoon en demonstratief stuurt hij zijn blik opnieuw naar buiten, om mij te laten denken dat hij intussen een brutale bek trekt. Wat heb je nu weer gevonden?

- La Clé! juich ik, daar staat La Clé!

- Wat moet er dan volgens jou staan?

- Le Clef! Clef schrijf je met een F!

- Het is geen le. Clé is la.

- Dan zoeken we het op!

- Ik moet weg.

- Jij blijft keurig zitten tot ik het woordenboek gehaald heb. Hier kijk dan! hijg ik twee minuten later, terug van mijn oude kamer beneden, hier staat het. Het is la clef, okee jij je zin, maar je schrijft het met een F op het eind.

- Dat is een woordenboek van zeker twintig jaar oud, smaalt hij. Dat kun je net zo goed weggooien.

- Op de volgende ouderavond zal ik het er met de leraar Frans over hebben, zweer ik. Clef is met een F.

- We hebben een lerares Frans hoor, ik weet niet of je het weet.

- Des te beter.

- Pap kun je even gauw mijn geschiedenis overhoren want ik moet over vijf minuten naar ballet.

Daar hebben we mijn dochter.

- Geef maar hier, zeg ik. En ik lees:

illustratie

- Dat is net andersom, kreun ik.

- Wat? vraagt mijn dochter bezorgd.

- De Houtman en Keyser, zeg ik zachtjes. Dat moet zijn Houtman en De Keyser. Wij leerden Houtman en De Keyser, vroeger. De Houtman is onzin. De Keyser moet het zijn.

- Dan zal ik het doorschrappen, zegt ze gehoorzaam.

- Nee ga eerst maar lekker naar ballet, stel ik voor, dan zoek ik het intussen op, in de encyclopedie voor de zekerheid.

Zij zoent me en gaat. Ik blijf besluiteloos zitten. De Houtman? Willem Oranje? Johannes van Vermeer? Van Bach? De Beethoven? Michiel Ruyters? Rembrandt de Rijn? Vincent Gogh? Tollend sta ik op van mijn stoel. Ik steek mijn hoofd onder de kraan, wrijf het droog, hang de handdoek netjes terug en daal de trap weer af, naar mijn vorige kamer. Ik til de twintigdelige encyclopedie van de schoorsteen en tors hem in vier keer lopen naar boven. Hij past precies op mijn tafel.

Elsschot, Shakespeare en de Bijbel leunen er gezellig tegenaan. Zo, met een groot aantal dingen waarop het sleutel niet meer passen, zit een man van middelbare leeftijd op zijn nieuwe kamer, daar komt het momenteel op neer.

 

Kees Kooten.

Gaat Goed

- Naast de slager, daar kan je je bloeddruk meten.

- Ik loop ook altijd even langs de hartslag-automaat.

- Wist je trouwens dat ze bij Dixon hele goedkope nierfotoos maken?

- Bij de Kwantum-Hallen vind ik ze mooier. Ik heb me gisteren nog helemaal laten doorlichten bij Sporthuis Centrum.

- Dat is goedkoper bij Ikea hoor.

- Nee, daar kom ik alleen voor bloedonderzoek. Maar ik moet er vandoor, want ik wou nog even een encefalogram laten maken bij de Hema.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken