De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11
(1858)–Willem Bilderdijk[p. 132] | |
In de vriendenrol van een jong meisjen.*Zoek rozen in de sneeuw, vraag Vriendschap van deze Aarde;
Vergeefs is 't, lieve Maagd, waarmeê uw ziel zich vleit.
Geloof niet dat deze Eeuw zoo teêr een plantjen spaarde,
Vermaagschapt aan de deugd en 's hemels zaligheid.
Vergeefs beproeft de borst dat ijdel steeds in 't harte
Dat om vervulling schreeuwt en onbevredigd gaapt,
't Vermaak zijn zoet ontneemt, de smarten hoopt met smarte,
En in geen tuimelvreugd van 's warelds weelde slaapt!
Suzanne, hoor die stem, en wacht u, haar te smooren;
Maar vest uw uitzicht niet op 't nietig hier beneên.
Gevoel u ('t komt u toe) voor hooger kring geboren:
Die 't menschlijk hart vervult, is Hy die 't schiep, alleen.
1812.
|
|