De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11 (1858)

De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11

(1858)–Willem Bilderdijk– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 231]
Aan mijne egade op haar verjaardag. MDCCCXX.Ga naar voetnoot* 't Is dan weêr in smart en lijden, Dat ik uwen Jaardag groet! Steeds gelijken zich de tijden, Immer wisselt eb en vloed; Maar een rust voor 't heilgraâg harte Kent geene aard, geen menschlijk lot: Alles is vervuld met smarte! Geen genoegen, dan by God! Ware 't vatbaar voor dit leven, Wie waar zaliger dan wy? Wy, wier boezems samenkleven, Waren van zijn jammer vrij. Wy die in elkander aâmen, En, voor heel een wareld koel, Hemelen in 't hart omvaâmen Met een onverdeeld gevoel! Mocht de tederste aller liefde Ook voor 't aardsch geluk volstaan, Ach, wat ware er dat ons griefde, Hoe het lijf en huis mocht gaan! Maar in deze lemen hutten, En eer de eeuwige uchtend daagt, Ons voor 't wareldsch leed te schutten, Waar te veel van God gevraagd.
[pagina 232]
Wel dan, Dierbre, laat ons lijden, Wijl te lijden leven heet! Wien toch kan ons hart benijden? Waarvoor ruilden wy ons leed! Zijn wy weêrzijds voor elkander Niet een eindloos grooter schat, Dan de wensch van Alexander In een tweede wareld vat? Ja, mijn Weêrhelft, dat wy lijden! Maar, niet treuren onder 't leed! Die den loop bestuurt der tijden Is genadig, nimmer wreed. Pijn en duizend lichaamskwalen Zijn ook giften van dien God: Laat ons Hem den dank betalen, Niet weêrstrevig aan het lot! Keer' dees stond gezegend weder Die in U, my 't leven schonk! Ze is mijn borst nog even teder Als by d' eersten liefdelonk. Als by d' eerste heilomarming Die ons aan elkander bond, Zegelblijk van Gods bescherming Op dit ongestadig rond. Leef, herleef dan, teêrgeliefde, Ook waar pijn en onlust krenkt; En vergeet het geen ons griefde, Daar ons God ten hemel wenkt! Laten wy elkander' leven, En in onzer beider beeld Met de harten samenkleven, Door geen voorwerp ooit verdeeld! 1820.	voetnoot* Sprokkelingen, 79.

Vorige Volgende