De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

Op 't graf van een gelukkige.
Na Ausonius.^*

‘Besproei deze asch met Wijn en kostbre Nardusgeuren,

En strooi er rozen by, met balsem en amoom:

Mijn leven zag geen rouw, mijn graf vereischt geen treuren;

Ik stierf niet, maar ontwaakte uit d'allerzoetsten droom.

't Herdenken (blijft my dit?) zal me enkle vreugd hertelen;
Verdwijnt het? 'k Heb dat weg, wat me eenmaal 't hart mocht streelen.’

* Krekelzangen III, 201.

[p. 275]

 

Dus spreek' de Twijflaar zonder God!

 

Maar neen, 't herdenken blijft, zegt Heiden beide en Christen,

 

En wie 't gevoel niet dooft door 't dwarlend redetwisten.

 

Doch, leert de Wijsgeer: geen herdenken aan 't genot

 

Van bloote zinlijkheid of ijdle gaaf van 't lot;

 

In zelfbewuste deugd berust de zielsvoldoening! -

 

Ach! zielsvoldoening in de deugd? -

 

Neen, Christnen, noch deze aard noch de eeuwigheid heeft vreugd

 

Dan eenig in 't gevoel van 's Heilands schuldverzoening.

 

 

 

1820.