De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 15

[p. 233]

Spreuken en voorbeelden

van muslih eddin sadi, getrokken uit zijne ‘Rozengaard.’ - Te Rotterdam, by a.f.h. smit. 1828.

Hetgeen dit Bondeltjen aanbiedt, is eene keus uit de Spreuken en Voorbeelden van den Perzischen Dichter Muslih Eddin Sadi, uit zijne Rosengaard () getrokken: een zedelijk werk, dat behalven een soort van Voorrede (), waaruit hier voornamelijk een Inleidend vers voorafgaat, in acht Hoofdstukken verdeeld is, handelende van Koningen, van Geestelijken, van ingetogenheid, van stilzwijgendheid, van jeugd en liefde, van zwakte en ouderdom, van onderwijs, en van een zedelijk en voorzichtig gedrag in de wareld; waarachter een kort besluit, het Zegel des boeks genoemd ().

De schrijver was een Geleerde Pers uit Cyropolis, een voortreffelijk man, zeer bereisd, en bereikte onder velerlei lotgevallen een hoogen ouderdom; en nevens Hafez is hy de geachtste der Dichteren van zijnen Landaart: ook behoort de kennis en toespeling op zijne spreuken aldaar algemeen tot den beschaafden omgang, nog zelfs in dezen onzen leeftijd. - Dit zijn werk is in 1651 door Georgius Gentius in 't oorspronkelijk, met eene Latijnsche Vertaling daar tegen over, in netten Druk by Blaeu uitgegeven, met Privilegie zoo van de Algemeene Staten onzer Vereenigde Gewesten als van die van ons Holland en Westvriesland. Eene voorzorg tegen het nadrukken, die zekerlijk in den toestand der Oostersche Geleerdheid by ons, overtollig was. Gentius Aanteekeningen, waartoe in het werk door cijfers verwezen wordt, en die zeer belangrijk moeten zijn, zijn my, by de zeer geringe boekenkennis, die ik ooit gelegenheid had te verkrijgen, niet onder het oog gekomen. Behalven deze Rozengaard bestaat er van onzen Perzischen schrijver

[p. 234]

nog een Boomgaard of Vruchthof, in tien Hoofdstukken verdeeld, waarvan Gentius in zijne Voorrede spreekt.

Mijne keus is (als by ieder plaats heeft) naar mijnen byzonderen smaak, en naar het genoegen dat ik vond in de my bevallende brokken 't zij naauwkeuriger het zij vrijer over te brengen; ook somtijds met een klein byvoegsel, [dan echter meestal met haakjens, als deze, onderscheiden,] of met eene geringe verandering, als by voorbeeld, wanneer de Schrijver van den Koran gewaagt, waar natuurlijker wijze de Mahomedaan voor den Christen plaats maken moest. Stipte vertaling is het dus overal niet, en mocht of kon het in alles niet zijn; ook heb ik my in de opvolging waarin 't uitgetrokkene, by den Schrijver tusschen zijn Proza voorkomt, niet verbonden.

Dit zij hier genoeg. Moge deze proef niet ontstichten, maar eeniger mate nuttig zijn; dit is, wat mijn oogmerk by de uitgave behelst.

1827.