Hollands verlossing. Deel 1

[p. 62]

Offergaven.

Ja, nog vlieten Hollands schatten,

Nog geeft Hollands milde hand!

Wat haar goudtrezoren vatten

Is ten dienst van 't Vaderland.

Moesten welvaarts stroomen drogen,

Werd heur bronaâr afgeleid;

't Is geen hartetraan in de oogen,

Die onvruchtbaar wordt geschreid.

Zal de zoon in Roovrenboeien

Zijn geliefden vader zien,

En zijn goud niet willig vloeien

Om hem vrijheid aan te biên?

[p. 63]

 

Of, wie zal voor eigen leven

 

Voor zijn gâ en huwlijkskoets,

 

Niet zijn laatsten penning geven,

 

Bij zijn laatsten druppel bloeds?

 

 

 

Gy, gy aarzelt niet, Bataven!

 

Vrijheid roept, met Vaderland.

 

Haar verwachting zult gy staven:

 

't Hart vereent zich met de hand!

 

 

 

Uit uw huiselijke wanden

 

Streeft uw ijver naar den strijd:

 

Aan de heiligste der panden

 

Is uw bloed en goed gewijd!

 

 

 

Ja, de sluizen barsten open;

 

Gouden stroomen vlieten uit:

 

Goud, met edel zweet bedropen,

 

Dat Gods zegen in zich sluit!

 

 

[p. 64]

 

Wat de geldzucht houdt gekofferd

 

Is het roofgoed van de nacht.

 

Aan het Vaderland geofferd,

 

Is, der Godheid toegebracht.

 

 

 

't Goud, voor 't arendsoog verstoken

 

Van des Dwinglands roofgebroed,

 

Thands zijn schuilplaats uitgebroken,

 

Schittert met een nieuwen gloed.

 

 

 

Door de weldaad opgeluisterd,

 

Blinkt het zegen om ons heen;

 

Glorie, die een kroon verduistert;

 

En - verhooring der gebeên!

Den 16n van Wintermaand 1813.

B.