Oude getrouwen

15. Snelle Bevordering.

Eens reed Paul I van Rusland te St. Petersburg over een brug. Hier ontmoette hem een onderofficier, die eerbiedig staan bleef en hem op militaire wijze groette.

De keizer, de uniform herkennende, zei tot eenige heeren van zijn gevolg:

‘Die man behoort tot mijn regiment van nietsweters!’

‘Sire!’ zei de onderofficier, dit hoorende, op vrijmoedigen toon, ‘ik weet alles.’

‘Zoo, zoo!’ antwoordde de keizer, ‘weet ge alles, dat zullen we nog eens onderzoeken. Hoeveel spijkers gaan er in deze brug?’

Zonder zich te bedenken, antwoordde onze man:

‘Drie en veertig millioen zevenhonderd zes en zestig duizend, achthonderd en zeven.’

[p. 31]

‘Opperbest, en hoeveel visschen zwemmen er in de Oostzee?’

‘Achtduizend zevenhonderd en negen millioen negenhonderd negen en negentig duizend, zeshonderd en twaalf, Sire!’

‘Weet je dat wel stellig?’ vroeg Paul lachend.

‘Wis en zeker, Sire! Laat u ze gerust natellen.’

‘Zoo mag ik het!’ sprak de keizer nu, ‘een onderofficier moet ook alles weten.’

‘En de keizer dan?’ verstoutte de onderofficier zich te vragen.

‘Die weet ook alles!’

‘Mag ik u dan een vraag doen?’

‘Ja wel!’

‘Hoe heet ik?’

‘Graaf Bolowski!’

‘Mijn rang?’

‘Kapitein van de garde.’

‘Duizendmaal dank, Sire!’

Zoo werd de onderofficier Krasanow door zijn vrijmoedigheid en door de goede luim van den keizer, graaf en officier van de keizerlijke garde.