Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

XXVIII. Hoofd-stuk. Amaranthus, ofte Fluweel-bloem.

DEn Amarant ofte Fluweel-bloem, schiet uit een korte veselagtige wortel, een gestreepte steel van anderhalve voet hoog, met verscheide takjes, zynde effen en glad, gemeenlyk van boven tot onderen roodagtig. Aan welkers zyden veele bladen, yder op zyn eigen steel, groeyen, uit den roodagtige groen, glad, ongeschaart, breedagtig en voren spits. Boven op yder tak groeit een Aare regt opstaande, donker Karmosyn en blinkend van koleur, zynde gelyk als de bloemtjes sonder reuk. Waar uit een bruin en glinsterend klein zaad voortkomt.

Een tweede soort wast veel hooger, en met een dikkere stam, de Aaren zyn mede grooter en langer, dog door de swaarte, omgebogen. De bladeren zyn mede grooter. De Aaren zyn soo purperagtig niet, maar bleek groen, daar wat slegt rood doorschynt.

Daar zyn nog verscheide soorten, die verschillig zyn in Aaren, en bladen. Men heeft 'er een wiens blad met rood, geel en groen gevlekt is: een ander die doornagtig is, met smalle bladeren en diergelyke: maar die d'eene kend, sal d'andere bysoorten haast kennen.

Men vind alhier geen soorten in 't wild, maar alleen in de Hoven. De roodste soorte werd om haar schoone koleur meest geplant en gesaaid: maar de

[p. 52]

dryverwige is de schoonste in het aansien. Sy bloeyen in de Oogst-maand, en geven zaad in den Herfst. Dit gewas heeft een onvolmaakte bloem, hebbende in yder zaad-huisjen een zaadjen.

Dit kruid heeft in de Genees-kunde tot nog toe geen gebruik: daarom werd het meest tot cieraad in de Tuinen voortgeteelt; welkers Aaren in flessen geset werden, ofte voor de schoor-steenen gestoken, alsoo deselvige lange rood blyven. De bladen in Wyn geweikt, maakt de selvige rood. Men kan het mede gevoeglyk onder de Moes-kruiden koken.