Den Neder-landschen herbarius ofte kruid-boek der voornaamste kruiden

CCLXXV. Hoofd-stuk. Ligustrum, Mond-hout, Keel-kruid, Ryn-wilge.

DIt is een Heester gewas, wiens stammetjes ofte rysjes regt over-end staan, verdeelende sig in verscheide dunne takjes, dese zyn begroent met sagte, blinkende, donker-groene, langagtige, matig breede en spits-toeloopende blaadjes, staande twee en twee over malkanderen. Op de toppen komen kleine, witte, wel-riekende vier-bladige bloemtjes, hangende tros-gewys by een. Hier na volgen groene besien, van groote als de Aal-besien, welke daar na swart werden, waar in een bruin-rood ofte paarsagtig-rood sap is. De wortelen kruipen herwaarts en derwaarts door d'aarde henen.

Het werd meest geplant om heiningen te maken, en werd mede in sommige bosschen gevonden; het bemind vogtige gronden. Het bloeid in 't laats van Lente en in 't begin van de Somer, tegens de Win-

[p. 357]

ter zyn de besien eerst ryp, die de geheele Winter aan hare takjes blyven. De bladen vallen af en werden in de Lente weder vernieuwt. Het werd meest door zyn afsetsels voort-geplant.

De bladen en bloemen zyn vringende en grof van deelen, suiverende de sweringen en bloedig tand-vleis: men gebruikt het mede om te gorgelen. Het stopt buik-loop en 't overvloedigen Maand-vloed. De besien zyn bequaam om daar Wyn mede rood te maken.