Verhandelinge van de opvoedinge en ziekten der kinderen

[p. 285]

Sevende Aanmerkinge. Van een Kind dat geduirig braakte.

SEker Kraam-kindjen zijnde vry brakerig, datse gemeenlijk Verzoogt noemen, braakte geduirig alles uit wat het zoog of at. De Moeder was zeer genegen tot zuur, en was daar nauwlijks af te houden: En zoo ras sy zuur liet, was het Kind beter.

I.

Dit zuur, heb ik meermaals gezegt, wanneer het in de maag, en darmen komt, kan geen andere Gyl maken, als die goor is. En, dewyl nu uit de Gyl de melk gemaakt werd, zoo werd uit geen vergoorde Gyl eenige zoete melk gemaakt. Soo nu deze melk in de maagjes van de Kindertjes gezogen werd, verzuurt die melk noch al meer en meer, zodanig, dat de Kinderen zomwyls geheele klonten geronne Kaas uitlozen.

II.

Dit zuur nu in de maag zijnde, en woelig, want het werd door de subtyle materie gins en weder gedreven, zoo dat de veselen oft zenuwdraden der tengere maagjes, daar door beledigt werden, waar door een Trekkinge ontstaat, diewe Braken noemen. En dat dit zuur in me-

[p. 286]

nigte daar is, blykt genoegzaam uit de pynen in de darmen, en de groene zuur ruikenden afgang.

III.

So ras zich dan de Moeder van dat zuur onthiel, wierd haar gyl en bygevolg haar melk veel beter, zoo dat ook het Kind zoo veel zuur niet in zijn lichaam kreeg als te voren, 't welk de reden was, dat het braken ophiel, want de oorzaak beter zijnde, moet ook het Effect stille staan

Sublata causa, Tollitur Effectus.

IV.

Het beste Middel nu dat ik hier in't Werk konde stellen, was alleen de Moeder van het zuur af te houden, veel soete melk te laten eten, met Saffraan, item Gort, Ryst, vers Vleis, Geers, en zoo voort, het welke een goede Melk maakt.

V.

Het Kindjen mach men een weinig Kreefts-oogen dagelyks met wat Saffraan in de Pap doen, of wel eenige droppelen geest van Munt.