Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 46]

XXXI. Kusje.
Hy versoekt een end in het kussen.

GOd Paphos stark in 't Minne-woeden
Is 't niet genoech ontelbre gloeden

Met vlam te stookken in een hart?

Dat vuur so diep in 't merg te draagen?
Wiens kool door aamtocht en door klagen

In d'Aaders meer verslingert ward.

't Is tijd, die dolheyd maat te stellen:
Mijn Leên genoech sich lieten quellen

Van dat verteerend harte vuur.

Stort oogjes, stort met volle vloeden
Een Traane-beek, om te behoeden

Een Minnaar in sijn Minne-suur.

Dat silte nat blus mijne glooren.
Maar och! hoe of my na behooren

Dat oogewater hulp vertoogt?

En door getraan mijn vuur kan lessen?
Door harte brand en Minne-bressen

Sijn al mijn Traantjes opgedroogt.