Serena

[p. 48]

Morgenwandeling.

In klaren morgen ben ik gegaan,
In zomermorgen, als vroeg opengegaan
Bloemen- en vogeloogen,
En de zonneboden gauw
Bergen 't kleed van witte dauw:
Nachtkleed, zorgzaam neergevlijd,
Als de nacht komt aangevlogen,
Over de zomerheerlijkheid.

Hoe die daaruit te voorschijn komt!
Als een glanzenkronkel kromt
Zich de stroom door 't weigeblomt':

Één krachtvol, breed-

Uitstroomende klaarte, als had hij geborgen
Een deel van den lichtglans van elken morgen,
Die langs zijn oppervlakte gleed.

[p. 49]

 

Zwaanranke scheepjes komen gevaren,

 

Vleugelenwijd,

 

Zwenken zoetzachtjes met droomrig gebaren

 

Over de waterzijigheid,

 

't Lichtrijke, vroolijke zeilengespreide,

 

Als blanke vreugdvaandeltjes op boven weide

 

En veld in rijpe lieflijkheid.

 

De hemel kijkt neer met vriendlijk gelaat

 

In zijn blauwsten, feestlijksten zondagstaat:

 

Blijmakend, wijduit in den hoogen

 

Trillend azuur van licht doorzogen.

 

Lichtschijn drupt af, ál weemlend teer

 

Klaarlevend lichtgoud.... áltijd meer....

 

Gulvlietend helle

 

Goudzonnige warmtewiegelwelle.

 

Heel de aard loopt vol: het bloemig gras

 

Beeft in goudwaas; het graangewas

 

Zingt suizend in het lichtestoeien;

 

Gloênde roôrozen daarin gloeien,

 

De vlammek opjes, luchtig, fijn,

[p. 50]

 

Vurigblij tusschen 't geelgeschijn.

 

Vlugge bijen en vlinders maken

 

Dat zij er bij zijn: lustige snaken,

 

Gonzende brokjes van goudbrons laken,

 

Kleurenvleugjes, op en neer

 

Dalend en rijzend in 't luchtemeer.

 

't Is ál één bloeien, één gloeien en blaken:

 

't Leven bruist uit!

 

Vogelgefluit door de hoogte spruit

 

- Fonteintjes van klank - in juichen en kweelen

 

Van duizenden stemmetjes uit,

 

Vullen het wijde, zonheerlijke Heele

 

Met jubelglanzend geluidenspelen,

 

Zóó blij,

 

Dat door 't luisterend hart als een feestmelodij,

 

Een sproke van zaalge belofte verluidt.