Serena

[p. 189]

Zingeling.

Zingeling ging door het bosch
Over naalden, over mos;
Langs de stammen naar de wijde
Looverwoningen klom hij blijde,
Maakte er alle keeltjes los:
Zingeling ging door het bosch.
Zingeling liep langs het veld;

Zette er stapjes ongeteld.
Alle kevertjes op den akker,
- Heisa hopsa! - riep hij wakker.
Alle kwamen toegesneld:
Zingeling liep langs het veld.

Zingeling zat op het duin,
In den groenen pluimentuin;
Over thijm en eglantieren
Liet hij biekens en torretjes zwieren;
't Gonsde er druk langs dal en kruin:
Zingeling zat op het duin.

[p. 190]

 

Zingeling trok langs de zee:

 

Sneeuwen meeuwen zweefden mee.

 

Over 't spelend golfjesdansen

 

Liet hij zijn guitige oogen glanzen;

 

Alle golfjes lachten mee:

 

Zingeling trok langs de zee.

 

 

 

Lucht en bosschen, duin en veld

 

Hebben van Zingeling verteld.

 

Oov'ral waar hij kwam getogen

 

Vroolijke wijsjes en deuntjes vlogen.

 

Mooie kleuren, naar 't hem bevalt,

 

Hebben de bloemen uitgestald.

 

Al wat vleuglen droeg of beenen

 

Repte zich achter zijn blijheid henen.

 

 

 

Heel uit dorp en stad, bij hoopen

 

Kwamen kindren aangeloopen:

 

Mondjes snappende, schoentjes klappende,

 

't Joelen en draven wèl gewend:

 

Onder de drukken de drukste bent!

 

Zing'ling kuste hun kopjes-rond,

 

Zing'ling zoende hun zingenden mond.

 

Heisa hop! Langs veld en wegen

[p. 191]

 

Was 't één fladd'rend jubelbewegen,

 

Alsof 't heele wereldrond

 

In lichterlaaie blijheid stond.

 

 

 

Zingeling, de lustige klant,

 

Trok met zijn stoet door Lenteland.