|
| |
| |
| |
De Eerste Vytkomst, Jan Lechachter, en Grietje Lichtnaars.
NOu hoe is het soekje 't nest Ey, selje gaen, so laet het lukken?
Dat wilje nouw met jou beste verstandt, maer werentelijck 't hiele werck raeckt aen stukken.
Jy seldt op de Fartel, of ick hekel jou ten huysen uyt.
Voort segh ickje, wel hoe wort ick hier van een Man ebruyt.
Hoort Grietje, kenje mijn voor jou Man, soo laet mijn oock eens spreeken.
Iy bent soo ongerust als de Maent van Maert, laet jou boosheydt so niet uytbreeken.
Wis hangh-gadt, jy mijn goedtje te luysen, neen Vaer jy komt'er niet aen te pas.
Iy selt na mijn Pijpen dansen, schoonder gien Man meer in de Werelt was.
Jy seldt de neus inde wint steecken, en maeken mijn een stuyver te winnen.
Wat meenje wel jou leeghwagen, datwe met de kop ebruyt zinnen?
Dat jy malle pis dief met mijn slippen in d'as zitten zou,
En leve van de blaetjes, en bewaren mijn als een Veugel in de kou?
En dat ik mijn Moers Erf-goet, met jou Luysebos sou verteeren?
En jy op jou muyltjes leegh gaan? neen seker ik wouje liever wat of smeren.
Iy seldt de handen uyt de mou steken, en winnen mijn de kost te veuren.
Wel nou ick selt doen, Heer Griet, hoe machje me soo versteure!
Ie hebt in jou jeucht immers by de groote ghedient:
Misselijk dat mijn daer van daen eerdaechs wel een Officy wordt verlient.
Ia kijck, wat sout met jou ook al wesen, dat sulken luy ons dan niet en hulpen?
| |
| |
Trouwens je was noch iewers toe bequaem, je mocht aen de Zee rijen met een kar, en halen schulpen;
En comen dan met een nat gat t' huys, gelijck de arme Zeeluy doen:
Gut hoe sou den Duyvel dan krimpen, ick wet by hem dan wel haest in en uyt sou spoen.
Ack're mast Wijf hoe ringhel oorje mijn oock! gans bloemerhart hoe speelje ook den beest.
Wel hadden de goe luy de milde hant niet geopent, wat waerje doch geweest?
Segh Treutelaer, hadje wel een goet hembt dat jou kale bille deckte?
Heugh jou wel dat al de wijde Werrelt, segh pronke-pint met jou geckte;
Toen men deur jou Mantel wel boonen siften kon?
En dat die ouwe Totebel jou Moer om twaelf stuyvers sweecx voor de Burgers spon?
En wat jou Vaer belanckt, ik loof niet datje het selfs kundt wesen.
't Is hooch genoech, mijn goe wijfje, benje dol, of benje beseten?
Ick beken dat ick door jou verhoocht ben, ist dan noch niet wel?
Ia sulken Vrouw ben ik; en ik wil dat alle man na mijn luysteren sel.
Ie moet er deur. Heb ik jou teghen lust en sin moeten trouwen,
Soo sel ick jou niet beeter als voor mijn hons jonghen houwen.
Cost jy schyn heyligh mijn Vaer bepraten dat hy worde een Coppelaer:
Ie seldt dan oock zien, met wieje huys houwen moet, met mijn of met mijn Vaer.
Wel rijt jou den Elft, Griet?
Ick sel niet veur jou wijcken.
Ia Vaer, Griet hiet ick, en ick sel de daet met de naem laten blijcken.
Laet jou gheen wonder doen soo mijn handt jou stracxjens klinkt,
Datje tot inde aert, met kous en schoene sinckt,
En daer sel dan niet buyten blijven als 't hooft, en de rechter arm, op dat als ick begin te spreeken,
Iy mijn seer eerbiedelijck sult groeten, tot een beleefheydts teeken.
| |
| |
Wilje daer aen, so sou ick jou neemen by 't eene been,
En smijten jou inde Lucht, voor hondert Drommels heen,
Ia dat jou de Mugghen opghevreten souwen hebben, eer jy om leegh kost koomen.
Dat is by get, hart tegen hart.
Iy selt 't jou nochtans wel betoomen.
Wel hoe wou jy het dan hebben alst nae jou zin gongh?
Datje mijn alle daeghs, dikke duyten sou brenghen en dwongh
Iou keel van slikken, en dat jy mijn alle mooje dinghen sout koopen.
Maer wat Duyvel, ick moet by jou als een sletvinck loopen:
Ie bent mijn vleys dief, en je suypt mijn hart en bloet.
Ie neemt mijn rust en lust, en maeckt dat ick altijdt steenen moet.
Iy bent gien Man als een aer, 't is hier nacht en dagh al van vasten.
Bloet, wijf sooje niet en swijcht, ik sou mijn selver wel aen tasten:
De kop die loopt mijn om, het bloedt wordtme warm,
Ie het immers allerley Huysraet, kronje al hou jy jou so arm!
Ik mochten Duyvel, een blindt Paert mach tot onsent mit vrijer harten springen!
En noch sou het geen scha doen; ja wel wy hebben kostelijcke dingen!
Wel is onse Herreberchje dan soo vaes?
Ia Esel, 'k wet de Lommert geeft
Geen Vijftigh gulden voor al onse Inboel.
Swijcht Wijf, of wy sullen malkaer wat anders leere,.
Wat wou jy toch doen, sech ghepluckte Veugel sonder veeren?
Isser wel stoel of banck in Huys, sech dat iet wat lijckt?
Sie daar, wat is dat? Wout-aap, zieje wel dat blijckt.
Griet raast en slaat hem.
Iou Hons-vat, Schelm, Dief, selje soo (sech Duyvel-jager) met mijn goetje leven?
Daer sel ick jou veur Haene veughelen, daer sel ik jou de klop veur gheven
| |
| |
Jan slaet weer.
Daer pry en neemt die slach oock veur goet.
Griet slaet hem met de Besem-stock.
O! mijn kop! de duventer! het bloet!
Dat schaedt jou niet, al had de slach noch harder vaert genomen.
Daer sal jou duysent Duyvelen, veur op de vodde komen.
Ik mijn best na de Barbier, weer jou flus, hoorje wel Griet?
Het sel jou te etter en te bloet uyt sweren, soo ick aers Jan Lechachter
Binnen.
So moet het heur allegaer gaen, die de ghestuerde Wijven bedille.
Reynier de Pol uyt.
Hy sel nou wel fijnder zinghen, sou ick wedde wille.
Hy moet weten dat ick Griet hiet, en ben niet vervaert voor sulcke Iannen.
Maer in een teugel moet mense houwen, sulcke nesse bollege Mannen.
Maer sacht, wie komt daer, hoo hoo, 't is Reyniertje lieve leven!
Wel hoe, hoe benje dus ontstelt?
Och ick ben soo vermoeyt, ik staen en tril; ja al mijn leden beven.
Och ! hebje het dan gesien?
Och ja ick was verheught, toen ick het sach gheschien.
So moetmen de Henne tasters leeren, Wijven tegens haer sin te trouwen.
Hy mach die Text tot naerder uytlegginge altijt by provisie onthouwe.
Ick kon het Hooren-beest niet wech krijghen, en ick had jou een uur gheset.
Ick vreesde dat mijn lust, door hem sou weesen belet.
Mijn Troetel lief, om hels jou Grietje eens, wilje segh ouwe Vryer?
Ghy sijt mijn Troost, mijn vreucht, ja mijn eenighe verblyer.
Mijn harteblat, indien de dau, de vrucht
Vermaek verleent, in dien de soete lucht
Int voor Iaar t' winter hart ontsteeckt, met al 't vernoegen,
| |
| |
So sal ick dan de vreught van ons daer teffens voeghen,
En sien eens wat vermaeck 't ghemoet het beste past
U zoete lippen sijn de banden die my vast
Verbinden aende Reecx van Liefden. Al 't vermoghen
Van Venus, woonde alleen, in uwe schoone ooghen.
U Asem kan de vlam ontsteeken.
Meught ghy verkrijgen, komt laet ons na binnen keeren
Terwijl de Barbier, mijn Man verbindt sult ghy
Mijn oock verbinden, en gheneesen mijn heel vry.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij