Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 110]

Reims

De zonne breidde gulden avondstralen uit
om de oude stede, die gerust en vroolijk leefde,
en heur breed menschenwerk verrichtte, bij 't geluid
van bronzen klokken, dat de gouden lucht door-beefde.

De zonne hing veredeld om de Cathedraal, en weefde
heur fijnste glansen om het hoofd van deze bruid
der vroegere eeuwen, - toen de menschen rijker leefden
en had in 't puurste kunst-werk, gansch heur ziel gëuit.

- Doch 's vijands vuur zwol in den hemel eens, en éen
voor éen de krokken steen, - die menschen-levens waren
en menschen-zielen - stortten neêr, zoo'n reus-geween.

En 't was of uit het rookende portaal, te gare
twee grijze beelden - Kristus en de Maagd - dan schreên,
en dat hun godlijke oogen diep van droefheid waren.