De verrijzenis

[p. 89]

Het Onvergankelijke

In het leven elk het zijne,
elk zijn doelen, elk zijn graf.
'k Wou dat 't leven mij het mijne
klein in 't groot gemeenschap gaf.

Werken om het brood der dagen,
is een plicht voor ieder mensch.
Werken is het leven dragen
moedig tot de levens-grens.

Werken is een ander steunen
in zijn lasten, in zijn nood.
Door den avond hamers dreunen:...
de avond schijnt er-door vergroot.

Werken is de wereld bouwen
voor het morgen dat verrijst;
gisteren werkten man en vrouwe
voor het heden ook, - dat grijst.

En zoo is het eeuwig werken
schooner door zijn eeuwigheid.
Dezen zijn alleen de sterken,
die niet sterven met den tijd.

[p. 90]

 

Dagen gaan en volken kwijnen,

 

zeeën spoelen over 't land.

 

Doch het werk der eerste breinen

 

leeft nog in het laatst verstand.

 

 

 

En zoo is het werk der eenen

 

grondvest tot een later doel.

 

Losse woorden in 't gemeene

 

worden stroomen volks-gewoel.

 

 

 

In het leven elk het zijne;

 

elk zijn doelen, elk zijn graf.

 

'k Wil dus, als ik eens verdwijne,

 

dat mijn werk zijn vruchten gaf.