Knal
Uw hand bootst de vorm van een revolver of pistool na, naar believen met één of twee vingers als loop, wordt dan heel even geheven om zogenaamd te richten en daarna krachtig omlaag en naar voren gebracht in de richting van een persoon die u kwalijk bejegend heeft of die maar eens op moet hoepelen; u meent het niet zo erg, maar u wilt toch kenbaar maken dat bejegenaar/zeur de kogel verdiend heeft. Als u er flink bars bij kijkt, wil het wel eens indruk maken.
Als u meermalen ‘in het echt’ geschoten hebt, zult u bij het richten automatisch één oog sluiten. Probeer maar. Het gekke is, dat dit gesloten oog weer op een leuke, neutraliserende knipoog gaat lijken als u, ofschoon ‘een schot afvurend’, uw lippen tot een glimlach plooit. Ingewikkeld? Bedenk: bij de praat-taal kunt u op wel 100 manieren, van twijfelzuchtig tot manhaftig, het woord ja zeggen...
Voor wie de gebaarkunst niet zo geweldig beheerst, wegens slordige motoriek bijvoorbeeld, verdient het aanbeveling het schietgebaar te vergezellen van ‘Paf!’ of het geluid van een fluitende kogel, zoiets als: ‘Pfieuw!’
Auteursrechtelijk beschermd
