Kus toewerpen
De eigen vingers kussen en dan de kus als het ware wegwerpen naar iemand of iets. Het kan een liefdesgebaar zijn, maar daarvoor gebruiken wij Nederlanders toch meer de luchtsmak, zie ‘lieflief’ op pagina 90. Veeleer wordt de toewerping hier te lande (en waarschijnlijk nog het meest in de zuidelijke provincies) gebruikt naar aanleiding van een mooie prestatie, op welk terrein ook: de drukkunst, de sport, de schrijnwerkerij, de schaapscheerderij, culinair. Men zal de presteerder meestal niet zonder omwegen een kus toewerpen; men zal eerst met hand, ogen of hoofd verwijzen naar de poster, de geworpen speer, de karaktervolle dekenkast, het onbeschadigde schaap, de kikkerbillen. Soms kust men van verre iets: vlag, landschap, belvédère, een zonsondergang.
Auteursrechtelijk beschermd
