Jonge Mei

[p. 21]

Flipje.

Hibbel, Hoebel, Hobbelflipje
met je rooie neuzentipje,
met je kromme pootjes staat
en zoo wiggel-waggel gaat
en zoo wiggel-waggel komt,
komt over de blanke keilen
als 'n dronken stapper zijlen.

Hibbel, Hoebel, Hobbelflipje
staande ben je weer gevallen
neergevallen, opgestaan,
rondgewenteld en in 't malle
met je armpjes omgedaan:
pruilen met je lip en lachen
alles doe jij maar ineen;
vaders, moeders, halsje prachen
en weer tollen van hen heen.

Als jij later weer moet zeilen
als 'n vent door 't leven heen
zijn ze scherper weer, de keilen,
en je handje pakt er geen.

[p. 22]

 

Zeil dan met je lach en tranen

 

en je zon op je gelaat,

 

maar niet als 'n dooienpreeker

 

die 't gezicht nooit vlammen laat.

 

 

 

Hibbel, Hoebel, Hobbelflipje

 

op de wereld 'n klein stipje

 

in moeders hart 'n groote vlam:

 

altijd zonnen ze je oogen

 

- opgeglansd of dauwbetogen -

 

dikke natte luierbram.

 

 

 

Hibbel, Hoebel, Hobbelflipje.