Wat zang en melody

[p. 5]

Een guitig blond boerinneke.

Een guitig blond boerinneke
zat in de diligence
ze had een kaasrond kinneke
en oogen, parelglans.

Koonen zoo rood

als meiekers,

tanden blank-gelijk

als stalen pers.

Had handen blank

als boekweit-bloei

en rank en slank

als bremgegroei.

Borsten zacht-glad

lijfglooiend fijn,

lijk duinvoet vat

den zandweg-lijn.

Heupen die gleden

zacht-rond terneer

zeewerings-glijdend

omlaag in 't meer.

[p. 6]

 

Dat guitig blond boerinneke

 

van in de diligence

 

met 't volle kaasrond kinneke

 

en oogen parelglans.

 

 

 

Die parel-oogen

 

diep en klaar

 

keken al maar voor zich

 

lachten maar

 

als werd ze niets gewaar.

 

 

 

Maar o! dat duivelsch-leepe kind

 

door duizend boeren, vast, bemind,

 

dat lachte om dien stadsmeneer

 

die schorkte rond haar op en neer,

 

zoo lief en toch zoo schuchter dee

 

zoo streelend keek en toch niets zee.

[p. 7]

 

Toen is ze, ergens weggegaan

 

ik dorst ze, ai! niet achteraan:

 

nu blijft maar voor mij staan

 

 

 

dat beeld met 't kaasrond kinneke

 

met die parel oogenglans,

 

dat schattig blond boerinneke

 

van in de diligence.