Wat zang en melody

[p. 62]

Als wijd en verre.

Als wijd en verre zachtjes
de vensters neder gaan,
theekransjes huiswaarts gaan
met jool en lach en dagjes -

Dan is 't mijn uchtendkrieken,
nietwaar Marietje mijn,
dan moet ik als met wieken
in 't dak gestegen zijn.

En dan gaat 't zolderluikje
aan 't knarsen op een kier,
ik kruip in 't schuine huikje
op inbrekersmanier...........

En als ik ben gekomen
tot aan 'n donkre trap,
dan word ik vastgenomen
door 'n handje zacht en rap.

[p. 63]

 

Dan laat ik stil mij sleepen,

 

tot waar het handje wil,

 

den adem dichtgeknepen,

 

de voeten bijster stil.

 

 

 

Zoo ga ik zachtjes, zachtjes,

 

tot dat 'k moet blijven staan,

 

onder 'smoorde kout en lachjes

 

een lichtje twinkelt aan,

 

 

 

dan is 't mijn ochtendkrieken,

 

....nietwaar Marietje mijn...

 

van dag die als met wieken

 

zoo snel versneld kan zijn....