Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 30]

Okkultisme

Een donkre vreemdeling, El Karma,
- hij kwam (dit eist het rijm) uit Parma -
was in 't okkulte hoogst bekwaam
en stoelde op een wereldnaam.

Helaas, voor heden wou niets lukken.
De volle zaal ging haast aan stukken
van woede. Maar men wist niet dat
hier tegenkracht in werking trad.

Toen, zonder 't rechte te beseffen,
zag men Van Stralen zich verheffen.
Zijn vrouw kwam nobel uit de rij
en bleef ook verder aan zijn zij.

Hij sprak: ‘Meneer El Karma, alles
dat doen wij, u blijft rustig stalles.
U blijft daar met uw odium,
en wij hier op uw podium.’

Men zat energisch mee te leven
met wat daarginder werd bedreven.
Eerst schiep Van Stralen zonneschijn,
daarna een Russisch rookgordijn. -

[p. 31]

 

Hij deed zo fraai met ektoplasma

 

dat men zich waande in 't chiliasma. -

 

Maar dan, in diepe duisternis,

 

leek het heel even grondig mis.

 

 

 

Want een oud-Loosdrechts koffiepotje

 

- wie zou het zeggen van zo'n dotje? -

 

bracht hij alleen tot schuttingtaal,

 

toen, goddank, tot een bliksemstraal. -

 

 

 

Ook spuwd' hij overvloedig sirih,

 

vers aangevoerd vanuit Kediri.

 

Men vroeg zich af, met hem begaan:

 

Waar haalt de man het toch vandaan? -

 

 

 

Maar toen de schone Blanche optrad

 

en iedereen als 't ware opzat,

 

was alle onsmaaklijkheid geveegd.

 

Het vuur der zege, zij verkreeg 't.

 

 

 

Geen tafeldans, maar wel een optocht

 

van tafels die het Hoogre opzocht,

 

en stom, want met gesloten la,

 

op weg was naar een Zuil te A. -

 

 

[p. 32]

 

Rijen processierupsen kwamen

 

't ‘R.K.’ publiek veraangenamen;

 

de ‘Christelijkheid’ hoord' hoogst tevree

 

een afgezant van de P.G. -

 

 

 

Hoe engelrein die kinderliedjes

 

uit eenenzeventig mimi-tjes! -

 

Een zangkoor in een hele gulp

 

van water vroeg meerstemmig hulp. -

 

 

 

Toen mengelde ze categorisch

 

historisch met suprahistorisch

 

tot deze idylle (er viel geen speld):

 

Cleopatra zoent Barneveld. -

 

 

 

Zo ging het door totdat het uit was.

 

't Aanvankelijke hoongefluit was

 

verkeerd in donderend applaus.

 

Van Stralen stond daar als een paus,

 

 

 

en Blanche als een pauzin. Bewogen

 

bedankten zij met tranenogen.

 

El Karma nam de wijk, terecht.

 

Toch, elders ging het hem niet slecht.