Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 58]

Twee soorten kip

Baron van Stralen kweekte dieren.
Hij liet ze zien van tien tot vieren,
daaronder ook een kip, een zwarte,
in zeekre zin een heel aparte
die al wat zwart van huid of kleding
was tevens reden tot besteding
van rouwbeklag vond, en die zei,
het oog omhoog en vrank en vrij
opblikkende naar al die falies,
een poot deelnemend door de tralies:
‘Wees overtuigd, mevrouw, meneer,
dat ik u hierbij kondoleer.’

Laat onze spot geen goedheid deren:
er valt toch steeds te kondoleren.

Naast deze kondoleerkip had
Van Stralen op zijn levenspad
en in zijn ren, zelfs menigvuldig,
een kipsoort die, hoezeer onschuldig,
hij slachtte indien langs 's Heren straten
gordijnen hingen neergelaten.
Naar eis van braadkunst toebereid
zond hij die kippen wijd en zijd
naar 't sterfhuis heen, benevens (sedert
de pan) omrankt van hun gevedert,

[p. 59]

 

en schreef erbij: ‘Meneer, mevrouw,

 

uit edelaardige aandrift wou

 

'k met deze kleinigheid elk leed

 

of smart of droefenis en weet

 

ik veel van 't rouwperceel verbannen.

 

Op dat punt zijn wij allen mannen.

 

Voor deze kip van kondoleantie

 

weze uwe honger de kwitantie.

 

Ikzelf ben pluimgraaf en baron.

 

De veren zijn voor uw salon.’

 

 

 

Geen middel is als leedvergoeding

 

probater dan een extra voeding.