Parnas-Galm

[p. 20]

Harp-zang, Op den oogenblik van de aankomst der Tafereelen: tot Lof, betuyging van Dank en Verrukking, aan de zeer agtbaare Gezanten.

Dan eynd'lyk is 't Geluk herbooren,

Ruym twintig jaaren neêr gesmagt, -

Dat wy den Luyster weêr zien glooren;

In zyne hoog verhéven Pracht,

Der nooit geschatte kunst-tafreelen,

Aan ons ontwrongen door 't geweld,

Dat schokte drie der wérelds deelen;

En nu onweerbaar legt geveld.

Juich nu Triumph! doe Wolken scheuren;

O Vrienden van de schoone Kunst!

Daar wy ons Heyl weêr op zien beuren,

door d'over-Ed'le Vorsten Gunst:

Daar wy onz' onwaardeerbre Schatten,

Weêr zien herpraalen in ons Land;

Dat thans zyn' Luyster gaat hervatten,

Herbloeiënd' in zyn' ouden stand.

Gloei op in Dank en in Verrukking!

Omhels onroert dit Vier Getal,

Van dapp're Helden, die de drukking

Braveerden van het schrik-geval!

Daar zy allèèn de bittre woede,

Der Franschen vloogen in 't gemoed;

Daar God hen voor de moord behoede;

Die grimmend dorste na hun bloed.

[p. 21]

 

Een Krygs-held word in 't top verhéven

 

Des Roems, en krygt onstervlykheyd;

 

Door man, voor man te waagen 't leven,

 

In een gelyk geschaarden stryd:

 

Wat zyn wy dan aan hen verschuldigt,

 

Die hier by dolk, vergif, en lood,

 

By moort-zugt, steeds verménigvuldigt;

 

Onweerbaar zweefden om de dood?

 

 

 

Dat Lauwerkranssen weèlig zwieren! -

 

Dat Palmen met d'Oranje Bloem,

 

By 't nooit gepleegde Zégen vieren

 

Uytbryden hunnen Lof en Roem! -

 

Dat gansch den Helicon benéden

 

Zyn' nooit geziene Staatsi houd;

 

En dat Orpheüs klank van héden,

 

Ontroer en Dier, en Bosch, en Woud!! -

 

 

 

Dat Arken, Feesten, Praal Ciraaden,

 

Met vlietend Nectar zyn bevloeid! -

 

Dat Rykdom in heur Praal-gewaaden,

 

Meer als de Zon in Luyster gloeid!

 

Dat Pallas met de Faam veréenigt,

 

Met Flora, hand aan hand, te saam'

 

Haar' Groothéen spooren, steeds gelénigt

 

Met Phebus Glorie, en zyn Naam.

 

 

 

Dat Maagden Rijen hier als Eng'len,

 

Op wagens van Triumph geplaatst,

 

Deez' pracht vergrooten en vermeng'len;

 

D'een glans hier d'and're wéderkaatst!

 

Dat onder 't dreunen der kanonnen

 

'T Gebrom der klokken, Te Deüm!!

 

Ten Hemel styg' uyt harte bronnen,

 

Den val uyt galm van 't Muzeüm!!! -

 

 

[p. 22]

 

Zyt Wélkoom ‘dan, O Vroomste Helden!

 

Wier daad U Eeuwigen Roem bedeelt!

 

Meer dan die in de Gruwel Velden

 

Van Mavors ooit zyn voort geteelt!

 

Uw Adeldom voor Uwe Stammen

 

Zy Éénig in d'onstervlykheyd!

 

Daar steeds den tyd, en 't vuur zyn vlammen,

 

Verspillen hunnen vrevelen stryd.

 

 

 

Uw' Roem is hier geen menschen slagten; -

 

Maar door de schrikb're woesteny,

 

In d'allerzwartste en bangste nagten,

 

Vol moord-gebroed en razerny,

 

Gelyk de Englen vylig zwééven!!!....

 

Een Schat ontwringen zonder prys;

 

Door 't Vorst'lyk Recht ons weêrgegeven

 

Ontboeid in 't neêrgesmagt Parys.

 

 

 

- Ontfang O Helden! door ons Léden,

 

En Vrienden van de schoone Kunst,

 

Onz' opgevoerde dankb're Reden;

 

Uytvoerders van des Hemels Gunst!! -

 

Zyt Welkoom! niets kan U vergelden,

 

De Helden Daad die g'hebt Getoond;

 

Gy zyt in d'hoogsten Rang der Helden;

 

Met Eeuwige Lauweren Bekroond.