Voetje van de vloer

[p. 13]

Juffrouw Daatje

Met zijn kar hoog opgeladen
loopt de bloemenman op 't plein;
't lijkt wel of hij heeft geraden
waar vandaag zijn klantjes zijn.

't Is daarginds, daar in dat straatje,
alle huisjes zijn er oud.
Op de hoek woont juffrouw Daatje,
die zoveel van bloemen houdt.

Kijk, daar komen haar vriendinnen
uit de huisjes van daarnaast;
zelfs niet eentje blijft er binnen.
Waarom hebben ze zo'n haast?

‘Ik wil lelietjes van dalen’;
‘tulpen ik’; ‘ik een cyclaam’;
‘ik kom rode rozen halen’;
‘ik een plant voor in het raam.’

‘Koopman heb je anjelieren?’
‘Geef mij die seringen maar.’
‘Wij gaan een verjaardag vieren,
juffrouw Da wordt tachtig jaar!’

Met hun tulpen en seringen,
met cyclaam en clivia
gaan de oude vrouwtjes zingen
voor de deur van juffrouw Da.

[p. 14]

[p. 15]

 

‘Lang zal onze Daatje leven!’

 

‘'t Is te erg’, zegt Daatje zacht,

 

‘om mij zó veel moois te geven,’

 

maar de bloemenkoopman lacht.

 

 

 

Hij tilt oude juffrouw Daatje

 

als een veertje van de grond

 

en hij draagt haar door het straatje

 

op zijn sterke schouders rond.