Alianora

[p. 17]

Voorzang

Na donkren winter traag en lang

volgt de onontkoombre lichte dwang

van jongsten gode:

Al wat verstard lag en verstomd -

daar is geen leven dat ontkomt

aan zijn geboden.

De boomgaard breekt in bloesems uit,

de weide schiet vol welig kruid

doorbloemd van kleuren;

De bosschen spruiten teeder groen

waar in den geurdoorwaaiden noen

de vogels neuren.

Als vreugdes hoorbre harteklop

gaat uit den dauw de leeuwrik op

met elke zonne.

Nauw klimt de maan ter avondzaal,

daar schalt de zuivre nachtegaal

haar luide wonne.

De ziel herkent heur eeuwig beeld

in 't leven dat nieuw leven teelt

uit levens lusten.

De dag en nacht zijn even schoon:

daar blijft in aardes zaalge woon

geen tijd tot rusten...

[p. 18]

 

De Mei gaat als een jong heraut

 

in wit en blauw, in rood en goud,

 

zijn bonte ronde.

 

Hij roept door Gelres wijde land

 

van Oversticht tot Teisterbant

 

zijn blijde konde:

 

 

 

Heer Reynalt haalt zijn gade thuis.

 

Zij kwam aan land in 't Vlaamsche Sluis,

 

uw nieuwe Vrouwe.

 

Zoo, poorter, heer en dorper, komt,

 

neemt deel aan 't feest, verwellekomt

 

uw jonge Vrouwe.

 

 

 

Zal zij niet dubbel welkom zijn,

 

die tot u komt met Meis festijn,

 

uw jonge Vrouwe?

 

Komt allen naar de groene Waal,

 

bereidt een prinselijk onthaal

 

aan Gelres Vrouwe!

 

 

 

De Mei gaat als een jong heraut,

 

in wit en blauw, in rood en goud,

 

zijn bonte ronde,

 

En roept door Gelres wijde land

 

van Oversticht tot Teisterbant

 

zijn blijde konde!