Gegeven keur

(1942)–P.C. Boutens– rechtenstatus

*	blz.
Alleen van vele broedren over	36
Als de aard nog nat is	16
Als vlotgedreven van de kimmebanken	79
Bermherticheit ghi wondercruut,	73
Blijft gij nooit éen blanken uchtend,	77
Daar is niets zaligend als U verwachten	134
Daar steekt de nacht op en de zwarte wind -	31
Dauw en tranen komen	26
De dag lag bleek neêr op bleeke sponde.	9
De dag staat als een maal bereid.	25
De koelte van den avond streelt mij wakker en gevangen:	114
De laatste ruil heeft alles weêr vergoed	132
De maan is al boven de seringen;	99
De schaduw overdauwt het gras	105
Dees wereldgolf van duister en van licht	126
Die bij den avondval als aan taveerne	50
Die grote sonne, die mane,	71
Die hebben doorgevoeld en doorgedacht	127
Die niets der wereld vragen,	100
Die schoon is, taalt niet naar een ander kleed.	134
Die wonen bi den ouden Rhyn,	75
Dien de blinden blinde smaden,	56
Eén ding schonken mij	95
Eén kinderlach, éen hartezuivre zucht	129
Een stille knaap was ik toen ik voor 't eerst	109
En kwam er morgen éen getogen,	81
Geluk heeft ook zijn stormen: onder blauw	51
Gewijden door lijden, en dan gezaligd,	118
‘Gij hebt haar gekend als kind?	44
Gij komt als 't lust, en let op uur noch tijd,	129
‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar	29
Gij laat mij nimmer in den steek: Uw groeten	134
Gij zijt nog nooit verschenen	106
Hef ziel nog eenmaal op uit dit afgrondig	126
Het dunne zand van sluimering	40
Het maanlicht vult de zuivre heemlen	66

*	blz.
Hier al houdt stand in dit ons wrak geheugen	130
Hoe hebt Ge Uw uur vooruitgeweten,	122
Hoe laat is 't aan den tijd?	47
‘Hoe over 't brandend blind bazalt	38
Hoe scheidt nog ooit van hier,	89
Hoe schijnt van avondstrand	23
Hoe weet ik ooit wat menschlijk goed en slecht is;	128
Ic hadde in myns herten hovekyn	69
Ik ben maar half bij alles wat ik doe.	130
Ik denk aldoor aan rozen,	22
Ik doof de lamp -: klaarwakker ligt	93
Ik was een stil en eenzaam kind,	120
Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,	87
Ik zag de schemerlijven	102
In de spanne luwe stilte	80
In drooggevallen kil weinige pinken	52
In nachtschaduw	14
In onverstand hebben we U eens bezeten;	132
Kom ik tot u?... Van waar gij zijt,	104
Kom niet, Schoonheid, eer we u zijn bereid	33
Laat mij nimmermeer berusten,	30
Laat nimmer af te vragen	62
Lief, ik kan niet om hem weenen	65
Lief, ontwaak: de late sterren dooven	98
Met de' eersten opslag van den morgen rijs ik wakker,	111
Minnen is beter dan bemind te worden,	54
Mijn bleeke denken dwaalt tot u door diepe nachten	11
Mijn hart wou nergens tieren	119
Mijn oog voorvoelt het scheren van de vlijm	135
Nu gij ver wègzijt, komen al de nachten	13
Nu kom ik elken nacht, Moeder, slapen bij u thuis:	60
O aardes eêlste vrucht, o voedend brood,	117
O donkre klok ver van uw wijzerplaat,	126
O land van bergen, in wat drang naar vreugde	19
O liefde, liefde, die als lijden zijt,	10
O maskerdans van uitgebloede dooden,	128

*	blz
O te luistren naar de zee,	45
O vastheid in dit wisselziek verraad,	133
Om 't even of Gij mij of andren stuurt	133
Ons spreken stond om 't eerste woord verlegen.	131
Ook hier al hebt Gij tot dit voorbeleven	127
Opeens, met éen blik te overbruggen, valt verslonken	125
Oude wijn van vreugd gekelderd,	78
Rooder ranken met elk jaar de rozen	115
Spreek over dit leed niet, geef het geen naam.	12
Stil, wees stil: op zilvren voeten	59
Tusschen 't dorre goud der doode blâren	103
Uit kleinst gegeven zuiver U bezinnen	131
Uw jonge melodieënvolle vingeren	49
Uw oogen waren er niet,	21
Vader wiens strenge stem gebood of bad,	53
Van anderen nam ik wat mij lustte.	123
Vergeef, vergeet wat ooit mijn lippen morden.	132
Waar tijd en eeuwigheid elkaêr beroeren,	55
Wanneer komt de Westenregen?	124
Wat hebt gij daaglijks onvermoeid gezocht	129
Wat is u aan mij gelegen?	82
Wat was in haat en doodslaag, weêr en wind,	130
Wat wilt ge oplossen? Wat verklaren? Konde er	127
Wegsterft het dun geteem der koppelaars...	135
Wij die onze eenzaamheid	67
Wij hebben buiten elk contract gediend;	133
Wij hebben ons vandaag verlaat!	57
Wij leefden maar nadien en vantevoren.	131
Zingen, lief, is zich belijden	58
Zoo komt er nooit een eind aan 't geven:	88
Zij ploegen, zaaien, wieden altijddoor...	128