Lente-maan

[p. 27]

[Doove pijnen]

Doove pijnen

Sidderseinen

Ver van onverkende grenzen,

Of zich banden

Overspanden,

Rukten aan verholen trenzen.

Langs de kimmen

Klaart een schimmen,

Glimlach-even zich bedenken,

Met van oogen

Als een pogen

Naar een laatst en zijlingsch wenken.

[p. 28]

 

Al mijn moede

 

Kindren spoeden

 

Uit vermachteloosde spanning

 

In de dichting

 

Van den lichtkring

 

Dezer veilige verbanning

 

 

 

Waar al leven

 

Nagebleven

 

Neêrsloeg tot den matten luister

 

Die uw trekken

 

Blijft omdekken

 

Water-glanzend in den duister.