Lente-maan

[p. 40]

[Niets bindt zoo ongelijken,]

Niets bindt zoo ongelijken,

Blijden en droeven,

Armen en rijken,

Als dit gedeeld behoeven,

Dit, onbewust van geven,

Aldoor ontvangen

Tot alle leven

Verging in éen verlangen

Dat niet meer zijn kan zonder

Zijn alle dagen

Vernieuwde wonder

Van zegen niet te dragen

[p. 41]

 

En zoo verlicht ontstijgen

 

Aan elkander

 

Dat het moet neigen

 

In deernis naar den ander

 

 

 

Die leek omlaaggebleven,

 

Maar rijst ons tegen

 

In blind ontzweven

 

Naar ongekende wegen.