Liederen van Isoude

[p. 42]

[Een donzen dauwen,]

Een donzen dauwen,
Een blind vergeten,
Besluipt met grauwe
Wade mijn weten.

Jaren en dagen,
Alle verleden,
Voel ik vervagen
Tot wolkstil heden:

Wat lachen, wat weenen:
Een kleed dat afglijdt...
Daar blijft alleen een
Leêge matheid,

[p. 43]

 

Een zoete moêheid,

 

Een lijdlijk haken

 

Naar rust die toezeit

 

Eén groot ontwaken.