Liederen van Isoude

[p. 80]

[Nu heeft de wereld afgeleid]

Nu heeft de wereld afgeleid
Haar allerlaatsten schoonen-schijn -
O lief, als gij gebonden zijt,
Hoe zeer moet ik het zijn!

Ik die de vrijheid heb bemind
Zooals men mint wat men niet kent:
Uw vrijheid droeg mij als de wind
Die alle wolken ment.

O ware 't om zoo klein verdriet
Waaraan een simpel hart vertreurt -
De felle smart verduur ik niet,
Die mij in u gebeurt.

[p. 81]

 

De zon is heen, de late brand

 

Glimt nog den lagen einder ros -

 

Daar blijft geen schaduw van verband:

 

De heemlen laten de aarde los...

 

 

 

O enge nest voor 't hart dat weet

 

Hoe nimmermeer door 't donker schreit

 

De aloude roep, de helle kreet

 

Van uit de oneindigheid...

 

 

 

Nu heeft de wereld afgeleid

 

Den allerlaatsten schoonen-schijn -

 

O lief, als gij gebonden zijt,

 

Hoe zeer moet ik het zijn!