Praeludiën

[p. 38]

[Nimmer, nimmermeer en]

NIMMER, nimmermeer en
Kunt gij mij ontgaan.
Heb elk oogenbliks begeeren:
Wees die witte zwaan, -
Blanke baan
Lig ik voor u, lange laan
Ververspiegelende watertochten
Naar mysterieuze schaduwbochten.

Alles wat gij wezen moogt
Heeft éen ding waarnaar het toogt;...
Wees dan wereldweg, - o
Altijd vind ik wel dat woord

[p. 39]

 

In zijn schoonheid nooit gehoord,

 

Dat u lokt, zijn schooner echo,

 

Vanwaar ge in onvindbaarheid

 

Schuilemeit.

 

 

 

Eeuwig, eeuwigdoor

 

Duur' die onvermoeide jacht;

 

Telkens achter, telkens voor

 

Kruist mijn zilveren uw gulden voor

 

Diep in 't donkre braakland van de Nacht, -

 

En de sterreschijn

 

Dien gij volgt om mij te ontwijken,

 

Zal ik blijken

 

Zelf te zijn.

 

 

 

Zoo lokt God een ziel

 

Met Zijn bloemen en Zijn zon,

 

Liefdes zuiver eeuwigmild profiel

 

Aan den horizon,

 

Tot zij zit en zegt:

 

Al wat Gij mij zendt en doet

 

Heb ik bij mij weggelegd,

 

't Is al schoon en goed,

[p. 40]

 

't Is al goed en schoon,

 

Maar toch eisch ik beter loon;

 

Want al 't goud dat 'k uit Uw dagen delf,

 

Kan mij

 

Maar vermeêren

 

't Wreed begeeren;

 

Neem mijn leven van mij -

 

Of kom zelf.