Praeludiën

[p. 104]

[Wijkt terzij! wijkt terzij]

WIJKT TERZIJ! wijkt terzij!
Komt mij niet te dicht voorbij,
Gij die iets hebt te verliezen,
Hoort de wuivende oeverbiezen
Waarschuwdeunen windeblij:
Wijkt terzij! wijkt terzij!

Zooals rozige avondwolk
In de koele kimmekolk
Droef en noode vallen laat
Al haar zonontleende pracht
Voor haar lichteloos gelaat
Ingaat in den nacht, -

Neigt gij nimmer veilig over
Mijnen spiegelenden toover,

[p. 105]

 

Aller schijneschoonheid roover,

 

Willeloos

 

Trekkend al het godgelijke

 

Van wat vooglen overstrijken,

 

Roof die zinkt zonder verrijken

 

Kil en doodsch:

 

 

 

'k Zal u nemen wat gij hebt,

 

Al de erinnring aan den lach

 

Waarmeê God zijn zielen schept

 

Tot hun blijden aardschen dag,

 

Zooals maan de ster omwebt,

 

Zelf in zonnevloed verebt...

 

 

 

Naakt en ledig zult gij gaan

 

Meer bezwaard door lichter last,

 

En uw oogen zullen staan

 

Dof om donkre smart gekast,

 

Ondiep leed dat nimmer wast

 

Tot den zegen van éen traan, -

 

't Lied der zee of 't lied der blaên

 

Zult gij nimmermeer verstaan,

 

Feest van zon noch feest van maan

 

Wachten u als gast.

[p. 106]

 

Nooit in lentelauwe tijden, -

 

Ziels diepinnigste behoeven, -

 

Zult gij bloeiend openbreiden

 

Levens goudbezonken lust;

 

Nooit in Schoonheids teêr herproeven

 

Bloembewust

 

Vreugd en lijden

 

Deugd belijden

 

Uit de vreê van worteldiepe goderust,

 

 

 

Maar in bleekverzegeld leven

 

Al uw bloed en warmte geven

 

Weg aan onbegeerden dood,

 

Dragen als wrangzoet verlangen

 

Kind dat zonder lust ontvangen,

 

Sterfgeboorte wacht in uwen schoot...

 

 

 

Wijkt terzij! wijkt terzij!

 

Komt mij niet te dicht voorbij,

 

Gij die iets hebt te verliezen,

 

Hoort de wuivende oeverbiezen

 

Waarschuwdeunen windeblij:

 

Wijkt terzij! wijkt terzij!