Briefwisseling 1930-1940. Deel 2

460. E. du Perron aan M. ter Braak
Bellevue, Woensdag. [4 October 1933]

aant.

Beste Menno, Ik ben natuurlijk op mijn beurt opgetogen over je opinie! Verder over de Nietzsche, die er erg aanlokkelijk uitziet, en waarvoor veel dank. - Je brief kwam erg ongelukkig hier. [...]

Neem me dus niet kwalijk dat ik je ditmaal niet langer schrijf; later kom ik erop terug. De sfeer die je zoo goed vindt, dank ik aan 3 dingen: het voorbeeld van Stendhal (Henri Brulard), mijn geheugen, en het proces van het verleden. Ik zou over ‘Jane’ niet zoo kunnen schrijven omdat het nog het ‘heden’ is; je denkt aan de smakkers die je kunnen lezen en er is tòch een rem. Alleen met iets wat afgedaan is, kan je werkelik volkomen afrekenen, dat is helaas een natuurwet. Toch geloof ik dat er nog veel intelligentie en emotie versmolten zijn in de rest, als je je voortdurend ‘Jane’ op den achtergrond denkt. Tenslotte is het heele boek voor mijn gevoel op Bep ingesteld.

Wat de kritiek ervan zeggen kan, kan mij, geloof ik, al niet schelen. Ook als ze enthousiast worden, dan nog zal ik het beschouwen als van een mogelijk pecuniair belang. Het hfdst. dat ik je nu zond, is voor mij een van de beste; het is ‘Zandbaai’,

[p. 179]

zooals in het begin ‘Gedong Lami’ goed getroffen is. Dat zijn de twee voornaamste atmosfeeren van mijn jeugd.

De verzen van Dèr Mouw gaan hierbij. Ik vind ze niet van zijn beste, maar ben absoluut gretig vóór opnemen. Laten we ons in het laatste nr. van Forum althans deze luxe veroorloven!

Mooi voor die panopticums. Later dus meer. Veel hartelijks, ook van Bep en voor Ant,

je

E.

Forum van deze maand nog niet ontvangen. - De vendutie in Brussel heeft gisteren eindelijk plaats gehad. Jan verwonderde zich erover dat ik daarvoor niet ‘even was overgekomen’! Ik ben erin geslaagd er zelfs niet serieus aan te denken. Nu zou ik toch wel weer willen weten wanneer er wat geld voor mij kan loskomen, vnl. met het oog op Simone.