hem er, als je het nummer nu nog niet krijgt, nog eens dringend over opbellen.
Gans was eergisteren een heelen tijd hier. Een oneindig veel sympathieker en eerlijker mensch dan Last met zijn litteraire Affentheater. Bovendien maakt hij, in tegenstelling tot Last, den indruk van een nog allerminst verstard iemand te zijn; zelfs de Trotzkistische wereldrevolutie wilde hij nog best aan critiek onderwerpen. Het leek hem b.v. ook wel een vervelende boel, als die revolutie eens realiteit was geworden en in handen van de dan nieuwe bourgeoisie was gevallen. Wij hebben zeer pleizierig gepraat; ik hoop stellig, hem nog eens terug te zien. Ook al weer in tegenstelling tot Last praat hij moeilijk, hetgeen ik een zeer goed teeken vind bij een politiek revolutionnair.
Verder is hier geen nieuws. Ik zit te dubben over den vorm van mijn boek, maar het is nog niet kant en klaar in mijn hoofd. Een allermerkwaardigst boek heb ik dezer dagen van Vestdijk geleend: Magie als experimentelle Wissenschaft van dr. Ludwig Staudenmaier. Werkelijk buitengewoon curieus. Deze man, van studievak theoloog en chemicus, heeft n.l., volkomen ongeloovig en als een grap op aanraden van een vriend, zich toegelegd op de ‘magie’; hij heeft doelbewust een complete psychose bij zichzelf opgewekt, die hij daarna in de nuchterste bewoordingen op schrift heeft gesteld. Alles is present: klopgeesten, duivels, hallucinatorische gesprekken, zelfs beweert hij dingen in beweging te hebben gebracht uit de verte. Het aardige van het boek is, dat het zonder eenige mystiekerigheid is geschreven. Overigens schijnt de man toch reëel gek te zijn geworden, zegt Vestdijk.
Straks komt Klausje met zijn zuster Erika hier eten. Erika speelt hier met de Pfeffermühle. Ik hoop Klaus nog eens over zijn voorliefde voor Cocteau te kapittelen, maar hij zal wel verhard zijn, denk ik.
Tot nader dus. Is Jan Lubbes al klaar? hart. gr. 2 × 2
je
M.
in haast
Auteursrechtelijk beschermd