De muis of de gestoorde nachtrust

[p. t.o. 11]

[p. 11]

III.

't Was stil - en 't bleef een poosje stil;
Men hoorde niet meer slag of gil,
En Sparrebeen zei: ‘Eva, kind!
De muis is weg, uw rust begint.’ -
Zij werkt zich uit de dekens, maar
Vol angst nog, lispt ze: ‘och, is het waar?
Och, Sparretje, ik dank u wel.
Wat werkt zoo'n beest op mijn gestel!
Nu kom ik er eens even uit,
Om u te danken, lieve guit!’ -
Maar 't muisje, nog al bij de hand,
Keek juist van onder 't ledikant,
En Eva, naauwlijks op den grond,
Sprong beî haar dikke voetjes blond.
Zij schreeuwde luid: ‘Daar is de muis:
Jaag, Sparlief! 't beest toch buitens huis.’ -
Fluks boog de man zich op den grond,
Of hij de snoode muis ook vond,
Sloeg woedend om zich, keer op keer;
Maar zie, de muis ontsnapte weêr,
En zuchtend klaagde 't echtlijk paar:
‘Wij vangen 't dier nog in geen jaar;
Wat ons nog overkomen zal,
Bij zulk een schrikklijk ongeval?’