Geestigh liedt-boecxken
(1621)–G.A. Bredero–
Auteursrechtvrij
[pagina 101]
| |
Stem: Ach ongeluckighen dach!
O Du Toversche kol,
Wat karacters ghelol,
Laest ghy uyt een onsichber rol,
Doen ghy mijn siel belaest, beswoert,
Als sy myn yligh wert ontvoert.
2 Ach toomeloose tongh,
Die mijn besnoert bedwongh:
Ick twijffel wat u daer toe drongh,
Dat ghy so met u guychellery
Mijn vryheyt brocht in slaverny.
| |
[pagina 102]
| |
3 Naemt ghy uyt hovaerdy,
Over my heerschappy,
Om dat myn slechte Rymery
Met onvercierd' poeetsche pen
Sou singhen ick u slave ben?
4 Oft en mocht ghy misschien,
Als die nydighe lien,
Mijn goedt en groot gheluck niet sien,
Of hebdy aen myn ziel ghedacht
Te toonen eens u kunst en kracht?
5 Want voor dees toovery
Was ick helaes so bly!
So vroom, so vrolijck, en so vry,
So redelijck en so gerust,
| |
[pagina 103]
| |
Mijn leven was een lieve lust.
6 Ick was verheucht van gheest,
Licht-hertich onbevreest,
Ick docht niet eens dat inde Feest
Daer niet dan jonst was, of 't was schijn
Alsulcke kollen souden sijn.
7 Als die 't Kerck-hof betre'en,
En der versturven le'en
Met vertwijffelde sno gebe'en,
En grill'ge grepen, stout en straf,
De dooden driesschen antwoort af.
8 O Circes ghy gaeft mijn
Een schael met leck're wijn,
Op dat ick wellekom sou sijn,
| |
[pagina 104]
| |
De woorden die ghy daer by spraeckt,
Die hebben myn te seer vermaeckt.
9 O heymelijck verstant,
Ghy naemt my byder handt.
En brocht my aende Ledekant,
Daer mijn lichaem, als sonder ziel,
In slapen van sijn selven viel.
10 'k En kon noch wit noch swart,
Ick mommelde van smart,
Ick was vernadert in een hart:
Ick meende wel te spreken yet,
Ick had de wil, 'tvermoghen niet.
11 Och dit gebeurtmen staech!
Dus sucht ick alle daegh:
| |
[pagina 105]
| |
Ick sucht als ick mijn droefheyt klaech,
Ach 't is gheen snuyven van een beest!
Maer klachten van mijn stomme gheest.
12 Ach wyse toveres,
Spreeckt een woort vijf of ses,
En maeckt myn weder fris, en fres,
Doch woorden sonder herten gunst,
Is groot bedroch en kleyne kunst.
|
|