Geestigh liedt-boecxken
(1621)–G.A. Bredero–
Auteursrechtvrij
[pagina 236]
| |
Stemme:
| |
[pagina 237]
| |
2 Ick selve sie mijn self met schricken en met schreumen,
Mijn siel is so bebloet, dat icker selfs of schurck,
Ach etterachtich beeldt! mijn krachten die verkleumen,
Ick vrees meer voor mijn self als voor den quaetsten Turck.
3 Ick selve ben mijn self, en God den Heere teghen:
Ick selve haet mijn self, en lief my in de schijn:
Ick selve die ben self tot mijn verderf genegen,
Hoe wel mijn selven ick schijn vorderlijck te sijn.
4 Want my verleyt en vleyt het vleyschelijck verkiesen,
Als ick na wensch en wil my lodder inde lust,
Doch als ick die gheniet, so doetse my verliesen
| |
[pagina 238]
| |
Mijn naem, mijn goede faem, en mijnder sielen rust.
5 Hoe dikwils heb ick self mijn selven gaen bekyven
Van sonden, die ick self voor God den Heer beken,
Ick neem wel dickwils voor de boosheydt uyt te dryven,
Maer wat ick doe of laet, ick blijf vast die ick ben.
6 Helaes! dat ick mijn self geen wetten en kan maken,
Die mijn verpenen straf, of locken tot het goedt,
Dat doet mijn droeve siel vaek bitt're tranen braken,
Met suchten die geprangt, geparst sijn uyt mijn bloet.
7 Maer wien sal ick mijn leet meer als mijn selven klaghen?
Die 't selve heb verschult door 't boeten van mijn wil:
| |
[pagina 239]
| |
Dus moet ick met ghedult mijn smart oock selver draghen,
En klagense aen Godt, en swygen voorder stil.
8 Ist dat yemant sijn self noch niet en kan bekennen,
Die treet in sijn gemoet, en brechte hem voor Godt,
Met waer berou en boet: soo sal hem Christus wennen,
En brengen door de deucht tot dienst van Godts gebodt.
9 O groote Koningh! die de gulde heyl'ghe rijcken
Der Hemelen besit, en alles over-heert:
Laat in mijn selven doch u lieve goetheyt blijcken
En van den dwaal-wegh my genadelijck bekeert.
|
|