Groot lied-boeck

[p. 519]

tekstkritische noten

CLXII Een Sekere Harts-tocht oft ontroeringe,
vvaer genomen uyt mijn vvoelende gedachten,
rechts voor mijn Op-trecken met het Vaandel

De Eeren-Ampten zijn wel wens'lijck by de menschen,¹
Doch d'op-spraak acht ick meer als 't geen de and're wenschen:²
Dies ballanst mijn gemoed, dat vast met Reden wickt,³
Het geen een ander kloeckt; mijn moedigh harte schrickt.⁴
De glori daer elck een met moeyten om sou loopen,⁵
Die soeck ick, laas! met schaamt, met anxst-sweet af te koopen.⁶
Wel hoe Garbrande, hoe! waar is u sin? u wit?⁷
Waer is dat stoute hart dat in u boesem zit?⁸
Wat heeft u fiere moed soo moedeloos verslaghen?
Schroomt ghy met eeren hier de Prinçe-Vaan te draghen?¹⁰
Puft swavels licht geblick, en 't bald'ren vande Roers,¹¹
't Is sotte flauwigheyd; van bloodheyd werdmen boers.¹²
Recht op dijn eerlijck hoofd, al mochtet yemand laacken:¹³
Wie kan 't Ian-alleman doch recht te passe maacken?¹⁴

CLXII
In 1622 blz. 3. Tekst in romein. In vs. 1 grote sierletter D; in vs. 7 de naam cursief. Het gedicht zal waarschijnlijk dagtekenen uit de eerste helft van 1613; vgl. Memoriaal van Bredero, blz. 119.
- vvaer genomen uyt: ervaren in.
- rechts: juist.
- Op-trecken: opmarcheren.

1 Eeren-Ampten: eervolle functies, ambten die eer verschaffen.

2 d'op-spraak: het over de tong gaan; acht ick meer: beschouw ik als belangrijker.

3 Dies ballanst enz.: daarom is er geen evenwicht in mijn gemoed; vast: voortdurend; met Reden: op redelijke wijze.

4 kloeckt: moedig maakt; mijn...schrickt: dat schrikt...af.

5 moeyten: inspanning.

6 af te koopen: te ontloopen, te ontgaan.

7 wit: kennis, verstand.

8 stoute: trotse, fiere.

10 Prinçe-Vaan: het vaandel van de schutterij.

11 Puft enz.: trotseer het felle flitsen van het kruit en het geknal van de vuurwapens.

12 van bloodheid enz.: door lafheid wordt men lomp, onbeschaafd.

13 Recht op: richt... op; eerlijck: eervol, eerbaar; laacken: afkeuren.

14 recht te passe: helemaal naar de zin.

[p. 520]

In 1622 blz. 4.
Originele grootte van de prent 11,6 × 16,2 cm. De gravure toont, naar men mag aannemen, Bredero in zijn schildersatelier, met onder zijn rechterknie het schuttersvaandel en in zijn linkerhand de schrijfpen; de plaat is natuurlijk het spiegelbeeld van de oorspronkelijke tekening. Op de tafel ziet men een doodshoofd als zinnebeeld van de vergankelijkheid, en een opengeslagen bijbel, rondom de tafel drie vrouwen met een anker, een kruis en een paar kinderen: symbolen van hoop, geloof en liefde. Venus en Cupido, zinnebeelden van de erotiek, verlaten links het vertrek.
De auteur van het vierregelige bijschrift, stellig niet Bredero zelf, is onbekend. Dit bijschrift kan ook, en misschien beter, gelezen worden met eerst de twee bovenste, daarna de twee onderste regels van de gravure; maar bij de tweede prent (zie blz: 295) is zoiets onmogelijk.

Wanneer de mensch bedenkt sijn Ydelheid met leet,
Hy Venus oorloff geeft, en 's vveerelds prael vertreed,
En leent demoedig 't oor der Deugden heilge leering,
En offert dankbaer Gode het wierook van bekeering.