DAer is (ten is noch niet lange geleden) binnen onse stadt een
Edel-vrouwe gheweest van een seer goede gratie ende wel-spreeckende, wiens
eerbaerheydt niet verdiendt en heeft datmen haeren name verzwijghen soude. Sy
was dan Me-vrouwe Horette geheeten, Huys-vrouwe van H. Gun Spine, dewelcke by
ghevalle buyten wesende ghelijck wy zijn, eens op eenen dach van d'een plaetse
totte andere als in een vermeydinghe gaende, met andere Vrouwen ende sommighe
Ridderen die sy den dach te vooren in haer huys te gaste ghehadt hadde, ende de
wech moghelijck wat verachtich zijnde vande plaetse, daerse [d]an scheyden, tot
deselve daer sy voor hadden te trecken, heeft een Ridder van 't gheselschap
gheseydt: Mevrouw Horette ick sal u soo 't u belieft, achter op mijn Peert
voeren, u onderhoudende het meestendeel vanden wegh met eene, vande
cluchtichste vertellinghen vander Weerelt, totten welcken de Vrouwe gheantwoort
heeft: Doch ick bidder u hertelijck om, ghy sult my groote vrientschappe doen.
Mijn Heere de Ridder wien het Rappier moghelijck soo qualijck aen de zijde
voechde, als de tonghe dienen wilde om een vertellinghe te doen, dit hoorende,
heeft een avontuerken vande sijne begonnen, dat om de waerheydt te segghen seer
schoon was: Dan hy een woordt dry, vier, vijf ende sesmaels hersegghende ende
stracx weder beginnende: Daer nae somtijdts noch segghende: Hou ick en segh
niet te deghen, ende het meestendeel inde namen missende, den eenen voor den
anderen nemende, heeft hy dese vertellinghe slimmelijck genoech gheraeybraeckt:
Behalven dat hyse noch soo lammelijcken uytsprack alst wesen mocht, strijdende
teghen het doen ende de persoonen, dieder inne hoorende waeren, waer van
menichwerven aen mevrou Horette, hem soo qualijck hoorende opsegghen, sulcken
bangigheydt aen't herte quam als oftse in een flaute ghevallen, jae schier
ghestorven soude hebben. Het welcke sy niet langher verdraghen willende, ende
merckende dat mijn Heer de Ridder in een propoost gheraeckt was van eenen
grooten Oliphant, ende Mans ghenoegh was om daer in te blijven steecken, heeft
sy hem met een soetigheydt gheseydt: Mijn Heer u Peert gaet wat te hert, Ick
bids u set my doch aff dat ick mach te voet gaen. De Ridder die moghelijck een
beter verstaender was als verhaelder, vatte stracx de schamp wel, die hy
nochtans ten besten op-nam, ende veranderde het propoost, heeft hy wat anders
gheseydt, sonder meer vande ghene te spreecken die hy soo qualijck begonnen,
ende noch ergher altoos vervolghet hadde.
Auteursrechtvrij