Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw
(1850)– Broeder GeraertIn oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw
[fol. ar]
| |
Leven van Sinte Kerstinen. | |
[fol. ir]
| |
[fol. iv]
| |
de heilighe geest, hi es so goet!
want men hem werdelec bidt, dat doet
hi sonder twivel altemale.
Hem bid ic dat hi geweghe mijn tale,
15
dat ic spreken moghe dies hi
gelooft si, en oec de maghet vri,
de moeder ons Heren, sinte Marie;
dies oec geloeft moet werden de vrie,
die edele maghet sinte Kerstine,
20
dier leven dat ic uten latine
maken wille in dietscher spraken.
Sonderlinghe om tweerhand saken:
dierste sake es van den tween,
dat veel lieden sijn die engeen
25
latijn en connen noch en verstaen;
daer om so docht mi welgedaen,
dat ict latijn in dietsche soud keren,
der goeder sinte Kerstinen teren,
den genen te troeste, die niet wale
30
en verstaen latijnsche tale.
Oec heb ict sonderlinghe gedaen, om dat
mi al te ernsteleke bat
| |
[fol. ijr]
| |
een eersam ionfrou ende een vroede,
een geesteleke ende een goede,
35
Van Hope, so heet si, ionfrou Femine;
dat ic om haer bestonde de pine,
si dunckes mi so wale weert,
dat ict moet doen want sijs begeert.
Om haren wille heb ict bestaen.
40
Haer bid ic dat sijt wille ontfaen
lieflec, ende datd haer danclec si,
ende dat si bidden wille voer mi
ende voer mi doe bidden levende ende doet;
want ics sekerleke heb noet,
45
ende si ind cloester es dach ende nacht,
daer ionfrouwen in sijn, die wel de macht
hebben te biddene voer enen man,
die selve niet wel gebidden en can.
Dies getruwe ic onsen Here.
50
God geve hen allen geluc ende ere
die in dat cloester begeven sijn;
daer sijn mijn vriende binnen, ende mijn
suster, ende ander mine vrient,
die dies dicwile hebben verdient,
| |
[fol. ijv]
| |
55
dat ic hen met haven nien can vergelden.
Daer om so bid ic Gode den melden,
die alle dinghe vermach wel,
ende ic anders en heb niet el
dan roc, abijt, ende solen ende corde,
60
dat hi gedweghen moet so mijn worde,
dat dit gedichte moet troestelec wesen
den ionfrouwen van Mielen, als sijt lesen,
ende ic hen doch moegh doen daer mede
in enegher manieren troest ende vrede,
65
ic brueder Geraert, een minderbroeder.
In dien dat ic van der goeder
heilegher werder Kerstinen dichte,
dat dunct mi de beste gichte
die ic hen gefinden can.
70
Nu willic ind beginsel dan
segghen ende oppenbaren van
enen bescop, een eersamen man,
die bescop toet Achonen was,
als ic in latine las,
75
ende cardinael te Rome wart na.
Hi screef alsus op dat ict versta,
| |
[fol. iijr]
| |
in sinte Marien van Dingnies leven,
dat hi van haere heeft bescreven;
daer in gedinct hi Kerstinen voer waer
80
ende spreect van haer sus oppenbaer:
‘Waer moeghdi een ander Kerstine verstaen,
daer God so wonderlec gewracht heeft aen,
dat si lach doed een langhe stont,
als meneghen minsche wel was cont;
85
ende eer si begraven wart nochtan,
want si levende ende gewan
van Gode, dat si op ertrike hier
soud levende liden haer veghvier.
Ende daer om wart si so wonderlec sere
90
getraihijnt van onsen Here
langhen tijt op ertrike hier;
so dat si haer warp sulcwile int vier;
sulcwile te wintere bleef si oec onder
dijs langhe merrende, niet sonder wonder.
95
In der doder liede grave plach si
oec te gane, de magnet vri.
Namaels doen si had voldaen
haer penitentie, al sonder waen,
| |
[fol. iijv]
| |
so leefde si in so groten vrede,
100
ende vercreegh van Gode oec mede
so grote gracie ende genade,
dat si dicwile, beid vroech ende spade,
opghebuert was in den geeste;
daer haer gesciede wel dat meeste
105
wonder, dat noyt iemanne gesciede:
so dat si dicwile geleidde der liede
zielen toten veghviere, ende oec
doerd veghvier slechs ende doet dien roec,
sonder quetsinghe, toet hemelrike.
110
Wie vernam ye dies gelike?’
Dit, dat ic u nu geseght heb van
Kerstinen, getueght die eersam man,
die bescop, ende daer om dunct mi dat
ghijs moeght geloeven vele te bat;
115
ende de gene die in latine
bescreef haer leven, niet sonder pine,
hi seght dat hi getuyghen niet min
en hadde te getuyghene, dan in
de stat van Sintruden waren liede,
120
die redene hadden, doent gesciede.
| |
[fol. iiij]
| |
Ya in den menechten dat si dede,
dat leid hi, die dit maecte, daer mede,
dat si oec wrachte, dat en geschiede
niet in winkele, maer onder de liede;
125
en waes oec so langhe leden niet,
dat mens vergeten wel mocht iet:
want doen hijt beschreef, soen waren maer,
na dat si starf, leden acht iaer.
Ander haer werke, die nieman en conste
130
geweten dan si ende dien sijs onste,
die brachten haer heimelec vriende voert,
diet van hare hadden gehoert.
Ghi die dit leest selt weten wale,
dat dit puer waer es altemale;
135
want het hebben getueght die gaste
die so gewarech sijn ende so vaste,
dat si der waerheid nien souden af gaen,
al soud men hen haer hoed af slaen.
Ic lie dies oec, ende het es waer,
140
dat vele, dies wi lesen daer,
boven der minschen verstennesse geet:
want ic dat voer waer wel weet,
| |
[fol. iiijv]
| |
ende ic dat merke ende ic dat kinne,
dat hier vele gescreven steet inne
145
van deser heilegher creaturen,
dat na gemeinen loep der naturen
engeensins niet gescien en moche,
weer dat men daer toe redene sochte;
maer God ons sceppere vermaght al wel
150
dat boven natuer es ende nieman el.
Nu wil ic hier beginnen haer vite:
al fier sunden werd hi quite
die dit sal lesen ende hoeren met sinne.
Nu hoert hier na dan, ic beginne…
|
|